ما در دورانی زندگی می‌کنیم که تمایل سوزان به نوآوری همه‌جا حکمفرماست. دورانی که در تلویزیون، مجلس، ادبیات، و هنر، “فریاد” رایج است. همه بسیار فریاد می‌زنند تا آنچه را که تصور می‌کنندجدید است با بلندترین صدا اعلام اعلام کنند. اما مراندی الگوی دیگری به ما نشان می‌دهد: او به ما می‌گوید که چطور می‌توان زمزمه کرد بدون‌آنکه هرگز خود را تکرار کرد، و این‌که چگونه توانایی ما برای درک جهان می‌تواندنامتناهی باشد بی‌آنکه ویرانگر شود. چگونه عشق ما به چیزها می‌تواند شدید باشد بی‌آنکه به خشونت بکشد، و چگونه آرزهای ما برای آینده می‌تواند مداوم و زاینده باشد بی‌آنکه زشت و مبتذل گردد.
اومبرتو اِکو / Umberto Ecco
پیشنهاد تماشا: مستند غبار جورجیو موراندی
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
