موضوع ویژه‌ی این شماره، تفاوتِ بین «آرت» و «کرافت» (یا «هنر» و «فن») است، که می‌کوشد نسبت این دو را هم از منظر توصيفی و هم از منظر تجويزی مورد بحث قرار دهد. از حيث توصيف، گسست آرت و کرافت از يکديگر رويدادی تاريخی است که صرفاً در متن تحولات کلان‌تر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سياسی قابل فهم است. از حيث تجويز اما، تأمل در گسست آرت و کرافت تأملی است انتقادی که به گسست مزبور صراحتاً به‌عنوان نوعی خسران کلی يا جزئی نگاه می‌کند؛ و با بازاندیشی در مفهوم «کرافت/ فن/ صناعت»، به امکان احيای قابليت‌هايی می‌انديشد که در دوره‌ی مدرن بعضاً فراموش يا حتی انکار شده‌اند.
بخش بعدی این ویژه‌نامه، در مورد علی‌اکبر صادقی است و شامل دو متن تحلیلی و یک گفت‌وگوی جمعی با اوست. صادقی که تابستان امسال مجموعه‌ی موفقی با عنوان «دیوانه» را به‌نمایش گذاشت، از پُرکارترین هنرمندان معاصر ایرانی است که بیش از ۶۰ سال را صرف خلق تصویر در رسانه‌های تصویرسازی، انیمیشن، گرافیک، نقاشی و مجسمه‌سازی کرده است. او از پیشگامان انیمیشین در ایران است و در اکثر آثارش ارجاع شوخ‌طبعانه و کنایه‌آمیز به سنت و فرهنگ فولکلور را به عنوان امضای شخصی او می‌توان تشخیص داد.
بخش بعدی درسگفتارِ دوازدهم از سلسله درسگفتارهای آریاسپ دادبه است که با عنوان «مقدمه‌ای بر نگارش تاریخ هنر؛ و نامیدنِ مواد تاریخی فرهنگ و هنر ایران» به‌چاپ خواهد رسید.
