پاول یاکولویچ پیاستسکی پزشک و جهانگرد بود اما او را به خاطر علاقه‌ی وافرش به نقاشی‌های پانوراما می شناسند. پیاستسکی در سال ۱۸۴۳ میلادی، در

آن‌چه در تار و پودِ ۳ درسگفتار پیشین جریان دارد، شرح تحول آگاهی انسان در سیر تاریخ است؛ از رهگذر شرح این ماجراست که تعریفی

مستند «سکوت روتکو» ساخته‌ی ماریولاینه بونسترا سال ۲۰۱۴ ۵۲ دقیقه ترجمه‌ی گلنار نریمانی   در ابتدای مستند “سکوت روتکو” پسر هنرمند را می‌بینیم که با

این کتاب دوجلدی، مجموعه‌ای منتخب از مقالات فصلنامه‌ی «حرفه: هنرمند» است که مشخصاً به «تاریخ هنر معاصر ایران» پرداخته‌‌اند، و سعی دارند بسترها‌، مسیرها، رویکردها،

گویا: دیوانه‌ای مثل یک ساخته‌ی رابرت هیوز سال ۲۰۰۷ یک ساعت و ۱۵ دقیقه “تخیل بدون عقل هیولاهایی تحمل‌ناپذیر خلق می‌کند، ولی تخیلی که با

کتاب «تالار قندریز: تجربه‌ای در عرضۀ اجتماعی هنر» مجموعه‌ای از اطلاعات راجع به یک کانون هنری‌ست که در سال‌های ۱۳۴۳_۱۳۵۷ فعال بود. کتاب به کوشش