جورجو موراندی، نقاش و چاپگر ایتالیایی، با تصاویر شاعرانه‌اش از ساده‌ترین اشیا، در زمره‌ی برجسته‌ترین نقاشان طبیعت بیجان در سده‌ی بیستم به شمار می‌آید. او در آکادمی هنرهای زیبا، بولونيا آموزش دید. موراندی ابتدا، در نخستین کارنمای گروهی فوتوریست‌ها شرکت کرد و با د کیریکو آشنا شد که باعث شد به نقاشی متافیزیکی روی آورد. دیری نگذشت که از جریان‌های آوانگارد فاصله گرفت و فعالیتش را در بولونیا ادامه داد. او سال‌ها در آکادمی هنرهای زیبای بولونیا به تدریس چاپ دستی اشتغال داشت. موراندی در یک دوره‌ی کوتاه، آثاری پدید آورد که د کیریکو آن‌ها را متافیزیک اشیای معمولی نامید. بر این مبنا و با شناختی که از مفهوم کلاسیک طبیعت بیجان سزان داشت، راه تحول آینده‌ی هنرش را گشود.
طبیعت بیجان نقش‌مایه‌ی عمده‌ی کارهای موراندی بود. در دهه‌ی ۱۹۳۰ ، اشیایی از قبیل بطری، تنگ، کاسه و قوطی را کنار هم قرار می‌داد و آن‌ها را در طیفی از رنگ‌های روشن‌فام نقاشی می‌کرد یا طرحی از طبیعت بیجان را به روش اچینگ چاپ می‌کرد. حجم اشیا را با قلمزنی ماهرانه به‌صورت سطوح متغیّری از رنگسایه‌ها درمی‌آورد. بدین سان، فضای رنگ و نور ملایمی در نقاشی‌اش ایجاد می شد. در دهه ۱۹۴۰، احجام به شکل‌های هندسیِ ساده تقلیل یافتند و رد قلم نیز آشکارتر شد. ترکیب‌بندی و رنگ‌پردازی سنجیده‌ی طبیعت‌بیجان‌های موراندی با آثار شاردن و سزان قابل مقایسه است.
از آثار او می‌توان اشاره داشت به: «بطری‌ها و ظرف میوه / ۱۹۱۶»، «طبیعت بیجان متافیزیکی / ۱۹۱۹»، «جاده‌ی سفید / ۱۹۴۱»، «طبیعت بیجان با قوطی نارنجی / ۱۹۶۰».
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.