همه به آینده راه نخواهند برد

مجتبی امینی که در مجموعه‌های پیشین خود با مواد و تکنیک‌ها و رسانه‌های مختلف چیدمان و عکاسی و طراحی و نقاشی و کلاژ روی انواع کاغذ کار کرده بود، در مجموعه‌ی اخیرش در گالری اُ، با مدیوم ساده‌ی نقاشی روی بوم و چند حجم نیمتنه‌ی انسانی با آهن و گچ کار کرده است. از میان مجموعه‌های پیشین او به‌ویژه امروز و همزمان با جنگ اخیر اسراییل و فلسطین، به مجموعه‌ی «باز خواهم گشت» او باید توجه کرد که در مرداد ۱۳۹۹، با این توضیح به نمایش درآمد: «عنوانِِ «أنا-راجع» از وقایع اعتراضی فلسطینی‌ها در نوار غزه و گسترش‌اش به شبکه‌ی مجازی توییتر در سال ۲۰۱۸ الهام گرفته است. این طوفان توییتری به یاد هنرمندی به نام «محمد ابو عمرو*» قدرت گرفت؛ مجسمه‌سازی که بر شن‌های دریا در نوار غزه، عباراتی چون «أنا-راجع» (باز خواهم گشت)، «عائدونم» (رجعت‌کنندگان)، «صامدون» (ثابت‌قدم‌ها)، «الحریه» (آزادی) و اسامی شهیدان فلسطینی را به‌صورت برجسته حک می‌کرد تا وقایعِِ درجریان را با زبان هنر و مستندنگاری به گوش جهانیان برساند. او تنها پس از گذشت یک روز از حک «أنا-راجع» بر ساحل و در راه بازگشت از یک راهپیمایی که همزمان با روز زمین بود به شهادت رسید.»

امینی در این مجموعه با تبدیل عکس‌های خبری به طراحی‌هایی ساده و زدوده‌شده از جزئیات عکاسانه، و کلاژ آنها روی کاغذ سمباده، به ثبت مقاومتِ دست خالی مردم غزه در برابر نیروهای مسلح اسرائیل می‌پردازد. صحنه‌های پرحرکتِ جنگ و گریز مردمانی بدون چهره و هویتِ شخصی در جریان مقاومت و پیکار با نیروی اشغالگر اسراییل‌، داستان بی‌پایانِ فلسطین را با زبانی تازه و ناآشنا اما کاملاً قابل تشخیص در این مجموعه تصویرسازی می‌کند تا شاهد آن باشیم که امروز «باز خواهم گشت» بار دیگر بازگشته است.