کارخانه‌ی آرگو، مکان مناسبی برای نمایش مجموعه‌عکس‌های جنگ آلفرد یعقوب‌زاده است. پا گذاشتن به کارخانه مانند قرارگرفتن در «منطقه‌ی برخورد» -عنوان نمایشگاه- است. هنگام ورود با دیوارهایی آجری روبه‌روییم که انگار تمام‌نشده رها شده‌اند و کسانی که قرار بوده سیمان یا گچی روی دیوار بکشند، با شنیدن آژیرِ خطر به پناهگاه رفته‌اند. با گذر از راه‌پله‌ای سیمانی و خاکستری، به زیرزمین می‌‌رسیم، گویی به گذشته‌‌ای نزدیک در تاریخ معاصر ایران بازگشته‌ایم. این نیمه‌کاره بودن همه‌چیز، دیوارهای تخریب‌شده‌ی خانه‌های متروک جنگ‌زدگان بی‌جاشده‌ای را به یادمان می‌آورند که زمانی آرام و قرار داشتند. این دیوارها را در جای‌جای عکس‌های یعقوب‌زاده که همچون اسیری جنگی با زنجیرهای آهنی به دیوارها متصل شده‌اند، نیز می‌توان دید.
البته که عکس‌ها در هر لحظه میخکوب‌مان می‌کنند؛ از بچه‌ای که برای نجات جان خود از بمباران به لاستیک ماشین پناه برده و گویی همان‌جا هم گیر افتاده؛ تا اسیران چشم‌بسته‌ای در اتوبوس که انگار چشم‌هایشان در پشت آن چشم‌بندهای سیاه، خیره‌خیره به ما زل می‌زنند.
فضای نمایشگاه به دو بخشِ طبقه‌ی اول و زیرزمین تقسیم شده است که در بخش اول با چیدمانی خلاقانه، در کنار سایر عکس‌ها، دو تلویزیون قدیمی قرار گرفته که در یکی عکس‌ها به‌صورت اسلاید نشان‌مان داده می‌شود و در دیگری اما مستندی به نمایش گذاشته شده است. بخش بعدی که می‌توان گفت بخش جذاب‌تر نمایشگاه است؛ با ورودمان به زیرزمین آغاز می‌شود که در آن مهم‌ترین و البته معروف‌ترین عکس‌های یعقوب‌زاده در دالانی اِ‌ل‌مانند ما را احاطه کرده‌اند.
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.