لوک تویمانس بلژیکی، از جمله نقاشانی است که در طول ۷۰ و ابتدای دهۀ ۸۰ به نقاشی فیگوراتیو بازگشتند. اما کار او برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش به‌جای آن‌که در نوعی ژست سبکی خلاصه شود که بیشتر نمایانگر موقعیت بحرانی هنر نقاشی بود، نشان‌دهندۀ پیامدهای عمیق این بازگشت و ارائه کنندۀ یکی از پاسخ‌ها یا امکانات نقاشی در برابر واقعیت تاریخیِ دشوارِ خود بود.
از آن زمان تا کنون تویمانس با همین چشم‌انداز به کار خود ادامه داده و از اواسط دهۀ ۹۰ به این سو به یکی از نقاشان برجسته در سطح جهان تبدیل شده است.
توجه به تویمانس در شرایطی که سهم ما از پست‌مدرنیسم بازیگوشی‌های سبکی سوءاستفاده‌های فرهنگی بوده است خالی از فایده نیست.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
