کاوه گلستان، جمع اضداد بود. پدیده‌ای متناقض. و شاید همین موجد انرژی بی‌حد او و تهیه آثار مختلف می‌شد. از معدود کسانی بود که به گذشته و پشتوانه فرهنگی خود اشاره‌‌ای ندارند، و برای همین، عطش تجربه و تولید داشت. پشت چیزی مخفی نمی‌شد. بی‌آنکه بخواهیم او را به یک اسطورۀ فی‌البداهه تبدیل کنیم و هرآنچه حُسن دنیا است در او ببینیم، به پاسداشت یاد او برآمدیم. روحش شاد.
