لورتا لوکس و موریمورا، از عکاسان نسل جدیدی هستند که بدون عذاب وجدان، حسابشان را از عکاسی آنالوگ و مستندنگاری‌های واحی آن جدا کرده؛ و آثارشان را در فضای دیجیتال می‌آفرینند. این دو عکاس- از رو فرهنگ غرب و شرق- نمونه‌های خوبی از سل جوانی هستند که در سطح جهانی، با دلبستگی به گذشته تصویری جهان (و نه الزاماً خود)، و متصل به فن‌آوری‌هایِ رسانۀ جدید دیجیتال، تصور ذهنی‌اش را عمل می‌آورند. فرقی نمی‌کند که این دو را دوست داشته باشیم یا نه، بازهم فرقی نمی‌کند این دو عکس (امروز مطرح جهانی)، در آینده همچنان مطرح و بزرگ باقی بمانند یا نه. آنچه برای عکاسی اهمیت دارد، تجربه‌ورزی آنان (و دیگر عکاسانِ اینچنینی) برای کشف قلمروهای جدید این رسانه است.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این جستار، به بخش مقالات مرتبط در فصلنامه، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
