محسن راستانی، هنرمندی پرکار و شلوغ، با ایده‌آل‌های بی‌شمار و بی‌پایان است.
و همین خصلت، از او چهره‌ای آشفته، گریزپا و همواره معترض ساخته، که باعث شده تا در جریانات عمومی عکاسی ما، مشارکت ماندگار و پایداری نداشته باشد.
اما باور درونی او به “گذشت زمان” و “ضرورت ثبت امروز” و اهمیت واژه “مستندنگاری”، بر آنش داشته تا کارش را با مداومتی بی‌وقفه تا کنون ادامه دهد.
محسن راستانی اگر در فضای عمومی چندان پرکار و پر حاصل دیده نشده، اما در فضای شخصی، با استمرار و تمرکزی قابل توجه، مجموعه‌هایش را شکل داده (و می‌دهد). مجموعه‌ای که بیشتر از آنکه دیده شوند، در موردشان شنیده شده.
گفت‌و گوی حاضر، طی دو جلسه و با همراهی دوستان عزیز آقایان کوروش ادیم و مهدی مقیم‌نژاد صورت گرفت. در جلسه اول با نیت ” آنچه گذشت”، صرفاً مسیر کاری عکاسی ایشان و پروژه‌های مربوطه‌شان دنبال شد، و در جلسه دوم(که متأسفانه آقای ادیم امکان حضور نداشتند)، گفت‌وگو به چند و چون کیفی، پیرامون آثار ایشان اختصاص یافت.
۱۳۳۷: تولد در خرمشهر
۱۳۵۹: شروع عکاسی در جنگ ایران و عراق
۱۳۶۶: فارغ‌التحصیل از رشته عکاسی، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران
۷۵ – ۱۳۷۲: دبیر بخش عکس مجله هنری تصویر
۷۵ – ۱۳۷۳: عکاسی در جنگ بوسنی و هرزگوین
۷۸ – ۱۳۷۷: دبیر بخش عکس روزنامه صبح امروز
۸۶ – ۱۳۸۰: عضو هیئت مؤسس انجمن عکاسان مطبوعاتی کشور و انجمن عکاسان ایران
