جایی که دو دریا به هم نمی‌رسند!

نمایشگاه «جایی که دو دریا به هم می‌رسند» از اشکان صانعی، محلِ ملاقات دو رویکرد هنریِ مدرن و معاصر در کارنامه‌ی کاری او هم هست.

تا جایی که به مدرنیسم هنری مربوط می‌شود، او هنرمندی مسلط بر ساخت تصاویر انتزاعی است؛ تصاویری شاعرانه، که بافت غنی و ظریف و دقیق آنْ امضای هنرمندی‌‌ست که نسبت به کار با ماده، مشخصاً کاغذ، باتجربه و دقیق است و طی سال‌ها ظرفیت‌های تجسمی کاغذ و کلاژ را آزموده است. صانعی ذوق خوبی در ترکیب‌بندی و ایجاد بافت دارد، صنعت‌گری با کاغذ را بلد است و هارمونی رنگی لطیفی را در آثارش خلق می‌کند. خصلت کلاژگون و پوستی کارها بُعد زیبا و خیال‌انگیزی به آنها می‌دهد؛ و نیروی پنهان لامسه‌ای که ذهن در خودش بازسازی می‌کند را چنان تحریک می‌کند که می‌توانیم با چشم‌هایمان لایه‌لایه کاغذ را کنار بزنیم و به عمق معنوی کار نفوذ کنیم. آثار او بیشتر از اینکه بازنمود «چیزها» باشند، صحنه‌ی گذرِ چیزهاست. پوستی که اثرات، نوسان‌ها، احساسات، و رد و نشان‌ها را تداعی می‌کند.