کَرَجی‌کِشانِ وُلگا،۱ ایلیا رِپین۲ (۷۳-۱۸۷۰) (رنگ روغن روی بوم، موزه‌ی روس، سنت پِتِرزبورگ)

این نقاشی، که به‌شکل بحث برانگیزی معرف جنبش سیارها‌ست، انسان‌های رنجوری را در افسار نشان می‌دهد که در طول ساحلِ شنیِ وُلگا در حال کشیدن یک کَرَجی هستند. ترکیب‌بندی نقاشی بر نمایش تلاش طاقت‌فرسایِ زحمت‌کشان تأکید دارد. خطِ موربِ ساحل، منعکس‌کننده‌ی خطِ موربِ صفِ کارگران است، گویی کل صحنه با تلاش آن‌ها درآمیخته و به آن پاسخ می‌دهد. کارگرانِ تنومندترِ جلوی صف، با دستانی سست و آویزان به جلو متمایل شده‌اند، مردِ جلودار، نگاه ما را به شکل کنایه‌آمیزی روی خود نگه‌ می‌دارد. مردانی که پشت او هستند در شُرُف فروپاشی‌اند. در انتهای صف فردی چنان به جلو خم شده که گویی فقط با بندی که به بالاتنه‌اش بسته شده ایستاده است. در دوردست، سمتِ چپ تصویر، کَرَجی با بادبان‌های بسته بر آبِ آرام و صیقلی شناور است. تأکید بر منظره‌ی ذلت‌بارِ حاکم بر صحنه‌ی مرکزی، طعنه‌ای‌ست به نقاشیِ رومانتیکِ منظره.

برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.