مطمئناً یکی از مهم‌ترین دلایل جذابیت نقش‌مایه‌های شهری برای نخستین فیلم‌سازان، واقعیت عینی و قابل فهم این فضاها برای ایشان بود. نخستین فیلم‌ها –همچون نخستین عکس‌ها- چیزی بیش از مستندهایی واقعی و زندگی‌نگارانه نبودند و کوشش چندانی برای بلاغت زیبایی‌شناختی در آن‌ها دیده نمی‌شد. این مسیر بسیار بیش از حقه‌های نمایشی مه‌لی‌یس به معرفی و توصیف فضای شهری نزدیک بود و کمابیش تصاویر حاشیه‌ی نقشه‌های جغرافیایی و معماری کهن را به یاد می‌آورد. به این ترتیب، سینمای آغازین در وهله‌ی نخست وظیفه‌ی ثبت تاریخی تجربیات بصری افراد را به عهده گرفت و «واقعیت» مترادف و هم‌ارزش «حقیقت» دانسته شد. (حتی فرانسویان به فیلم‌های غیرداستانی می‌گفتند «فیلم حقیقی».)

برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.