الناز نجفی معمار و پژوهشگر ايرانی‌ست. کتاب «ایران کجاست؟ ایرانی کیست؟» (به همراه بهنام ابوترابیان و محمد بهشتی) و کتاب «نمک‌نامه» از تألیفات اوست. او با نگاهی خلاقانه ویژگی‌های ایرانی‌بودن در معماری، باغ‌آرایی، شعر، ادبیات و غذا را بررسی می‌کند. در پایین مطالب الناز نجفی در حرفه: هنرمند را می‌توانید مطالعه کنید.
الناز نجفی در مقاله «اتفاق حسن و ملاحت»، به این موضوع می‌پردازد که منظور از کیفیت در هنر چیست و حیات اجتماعی بر این کیفیت چه تاثیری دارد. با قبض و بسط حیات اجتماعی، هنر نیز همچون هر موضوع دیگری دچار افت‌وخیز می‌شود. این افت‌وخیز الزاماً مربوط به تعداد هنرمندان یا کمیت آثار نیست. در بیانی کلی و نادقیق وضعیت حیات اجتماعی بر حال‌وهوای هنر اثری صریح دارد. چیزی که معمولا با اصطلاح عمومی کیفیت از آن یاد می‌کنیم. «کیفیت» اصطلاحی منطقی است. منطقیون مقوله‌ی کیفیت یا «چونی» را در برابر «کمیت» یا «چندی» قرار داده‌اند. آن را بر چهار قسم دانسته‌اند. کیفیات نفسانی، کیفیات محسوس، کیفیات عارض و کیفیات استعدادی. سروکار هنر با «کیفیت چیز» است.
در لغت‌نامه‌ها کاشی را نوعی خشت معرفی می‌کنند که «آن را نقاشی کرده و آبگینه ساییده بر رویش می‌مالند و بپزند چنانکه شبیه به چینی شود» و در ایران بهترین آن را مخصوص کاشان می‌دانند.
اما مگر در کاشان چه خبر بود که چنین چشم‌اندازی پیش روی ما می‌گشاید؟ چرا برترین جوهریان اهل کاشان بودند؟ چرا سفال مینایی اختصاص به کاشان داشت و برترین نمونه‌های سفال دوآتشه در کاشان پدید آمد؟ چرا کاشان؟ شهری در قلب بیابان‌های لم‌یزرع و به دور از شاهراه‌های تجارت جهانی. آن «کاش» که در دل کاشان نهفته چه رازی را پنهان ساخته است؟
پیشنهاد تماشا: ویدیوی «کاش در دل کاشان» با سخنرانی الناز نجفی
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.