باغ و بستان

یکی از علل خشکی هوای فلات ایران وزش باد است. بادهایی که از روی کویر و نمکزار‌های متعدد و پراکنده می‌گذرد، اجزای صغار نمک یا غبار را بلند و بر روی خاک و زرع می‌پاشد، اندک رطوبت هوا را می‌پراکند، یا با ضربه زدن بر ساقه و جوانه‌های گیاهان قدرت رشد را از آنها سلب می‌کند و به هر صورت زندگی در شهر را صعب. اما ایرانیان با ایجاد شهرها مقابلِ تنگه‌ها و مسیل‌های کوهستانی خود را در معرض هوای کوهسار قرار می‌دادند و در گلوگاه رسیدن این تنگه‌ها به شهر، بااز سوی دیگر باغ در خدمت باد است. درختان باغ آب‌ را از اعماق زمین جذب می‌کند و آن را با عطر ثمراتش می‌آمیزد و به باد تحویل می‌دهد. بو بر باد سوار می‌شود و به شهرها و آبادی‌های مجاور می‌آید. می‌ساختند. این باغ‌ها بر گذرگاه باد، دفع مضرات باد می‌کرد و آن را به خدمت می‌گرفت. دره‌های کن، فرحزاد، اوین، دربند، داراباد، سوهانک در تهران هم مسیل و هم مجاری باد است و بی‌علت نیست که در بزنگاه رسیدنشان به دشت تهران، سراسر باغهایی احداث شده بود.