«در حاشیه میدان تجریش، روز سوم بعد از سیل، در حالی که اجساد هنوز زیر تل گلولای مدفون بودند و سراسر میدان مملو از مأمورین مسلح و انبوه جمعیت بود…». اگر این چند سطر از یادداشتهای سال ۱۳۶۶ ثمیلا امیرابراهیمی در این شماره «حرفه: هنرمند» چاپ نشده بود شاید جرأت نمیکردم در این روزها که وطنمان گرفتار سیل بوده است و کسانی جانشان را در این ماجرا از دست دادهاند در معرفی مجلهای هنری چیزی بنویسم. بیخردی و منفعتجویی آنقدر گریبان جامعهمان را گرفته است که فراموش کردهایم حتی در سرزمین کمباران ما هم گاهی بارشهای شدید هست و باید مفهوم مسیل را در خاطر داشت و راههای طبیعی عبور آب را سد نکرد و در آنها جاده و خانه نساخت.
برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.