یک‌دوسال پیش بود که نمایشگاهی گروهی با عنوان «اشارات» در امکان برگزار شد. نمایشگاهی که از سلیقه‌ای مشترک میان هنرمندانش بهره می‌برد. اما با وجود کمیابی همین حد از حساب‌شدگی در میان نمایشگاه‌های گروهی تهران، هم‌چنان به‌نظرم می‌آمد کـه نخـی پرپیچ‌وتاب‌تر از این سلیقـه‌ و دیدگاه مشترک لازم است تا آثار را به هم بدوزد؛ چیزی از جنس مضمون، محتوا و از این‌ها مهم‌تر حال‌وهوای مشترک دقیقاً در میان همان کارهای درون گالری و نه کلیت پرونده‌ی هنرمندان‌شان. به نمایشگاه گـروهی فعلیِ گـالری که پا گـذاشتم، احساس کردم این نقیصه رخت‌بربسته. اما چگونه؟

برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.