آلیس نیل می‌دانست که تنها از طریق نقاشی می‌تواند چیزی را که باید، بگوید. نقاشی برای او ضرورتی وجودی بود. توانایی بی‌چون و چرای او در رعایت ظرافت‌های نقاشی، ویژگـی خارق‌العاده‌ی نقاشی‌هایش از آدم‌هاست. ممکن است در مقایسه با نیل، شباهت [عینی با مدل] در پرتره‌های همکاران قرن بیستمی‌اش، زیادی ظریف و گرفتار قراردادها به نظر بیاید، یا در بندِ تأکید بر فرم‌هـایی آن‌چنان ساختـه و پرداخته که بی‌واسطگی مواجهه‌ی انسانی در آن‌ها تخفیف یافته است.

برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.