دمی با یک تقویم ۱۰ روزه

هرچه به سال‌های اخیر نزدیک شده‌ایم، همچون عرصه‌های دیگر در عرصه‌ی هنر و در اینجا مشخصاً عکاسی نیز رویدادهای جمعی و مشارکتی بنا بر حال‌واحوال سیاسی و اجتماعی رو به خاموشی گرویده‌اند. از دوسالانه‌‌ی عکاسی تا رویدادی همچون «شید» و حتی جشنواره‌های عکاسی در استا‌ن‌های مختلف که سالیان گذشته محفلی برای ارائه‌ی آثار و رقابت میان عکاسان بود. در این میان رویدادی هست که در ماه گذشته توانست نهمین دوره‌ی خود را برگزار کند. شاید باید خوشحال بود از اینکه رویداد «۱۰ روز با عکاسان ایران» توانسته است در این فضای خفقان‌آور خود را سرپا نگه دارد. این رویداد از دوره‌ی هشتم گسستِ بنیادینی را با هفت دوره‌ی پیشین خود تجربه کرد. گسست از آن منظر که به‌جای آنکه سعی کند همه‌ی گرایش‌های عکاسی اعم از تبلیغاتی، صنعتی، خبری و دیگر دسته‌های عکاسی را در خود جای دهد و محلی برای ارائه‌ی چنین آثاری باشد، تمرکز خود را بر روی عکاسی هنری گذاشت. سنت‌شکنی‌ای که با طوفانی از اعتراضات روبرو شد.