استیو متسون(Steve Matteson)، مدیر استودیوتایپ در شرکت مونوتایپ، یکی از پیشگامان جهانی ارائه‌دهنده‌ی تایپ‌فیس و تکنولوژی و تخصص مربوط به آن است. او طراح خانواده‌ی فونت «سِیگو» برای سیستم مایکروسافت، ویندوز ویستا، مجموعه‌فونت «دروید» به‌کاررفته در پلتفرم دستگاه‌های تلفن‌همراه اندرویدی است. او در این مقاله این مسئله را بررسی می‌کند که فونت‌ها و انتخاب فونت برای برآورده‌کردن نیازهای قرن بیست‌ویکم چگونه تغییر می‌کنند.
امروزه آگاهی از انتخاب فونت، فراتر از حلقه‌ی نسبتاً کوچکی از طراحان و برنامه‌نویسانی که آن‌ها را تولید می‌کنند افزایش یافته است. چه به‌صورت قطعات فلزی استفاده‌شده برای چاپ کتاب مقدس گوتنبرگ در سال ۱۴۵۵ میلادی و چه به‌صورت برنامه‌های نرم‌افزاری که برای نمایش پیام‌های متنی روی تلفن هوشمند بارگذاری می‌شوند. این تخصص زمانی امری غریب تلقی می‌شد. اما اکنون به‌واسطه‌ی کامپیوتر در دسترس همگان قرار دارد.
بخشی از مقاله:
واقعیت این است که فونت‌ها همه‌جا، از خودرو گرفته تا تلفن و تلویزیون‌تان دیده می‌شوند. طولی نخواهد کشید که سروکله‌شان در جایی مانند یخچال‌تان هم پیدا می‌شود (البته اگر همین الان این‌گونه نباشد). در این بحث، به‌جهت ایضاح باید میان واژه‌ی فونت (تعریف ساده‌اش همان چیزی است که مردم از آن استفاده می‌کنند) و واژه‌ی تایپ‌فیس (طراحی حروف که مشاهده‌اش می‌کنید) تمایز قائل شد.
آگاهی از چگونگی «ظاهر» کلمات در حال تبدیل‌شدن به جریانی اصلی است. لاجرم، باید طراحان حرفه‌ای، از هر دسته و گروه، را وادارد به نوع تایپ‌فیس‌هایی که انتخاب فونت می‌کنند و نحوه‌ی استفاده از آن‌ها به‌طور خاص توجه کنند.
برای مثال، در مورد پلتفرم اندروید گوگل، انتخاب فونت بسیار مهم بود. استفاده از فونت «روبوتو»، به جای خانواده‌ی فونت اصلی، یعنی «دروید». این انتخاب انتقاد جامعه‌ی طراحان را برانگیخت. اما بر موفقیت محصولات اندروید هیچ تأثیری نگذاشت. شاید برخی منتقدان آن را فونتی بی‌ظرافت قلمداد کنند. اما عملکرد دیگر اجزای محصولات اندروید موفقیت‌آمیز بود.