اکثراً دیوید هاکنی را با کلاژ عکس هایش به خاطر می‌آورند.
ترکیب‌بندی‌هایی چشمگیر و در ابعاد بسیار بزرگ متشکل از عکس‌های کوچکتر، که در عین به تصویر کشیدن هر جزء کلیتی از یک فضا، چهره یا حرکت را از زوایای مختلف نشان می‌دهد.
دوربین‌هایی که روز به روز کوچکتر می‌شدند. دیوید هاکنی عکس‌هایی با پرسپکتیوهایی روز به روز بیشتر و متنوع‌تر، خلق می‌کرد.
دو دهه‌ای می‌شود که از اوج گرفتن عکاسی‌های هاکنی می‌گذرد. شهرت وی به عنوان یک هنرمند بزرگتر از عکاس بودن یا نبودن اوست.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
