بخشی از متن:
شهریار توکلی: این روزها با عکاسی چه می‌کنید؟
احمد عالی:این روزها بدلیل گرفتاریهای روزمره کمتر به عکاسی می‌رسم ولی به شکل ذهنی آن را ادامه می‌دهم.
با دیدن بعضی نمایشگاه‌ها کمی غلغلکم می‌آید که کاری انجام دهم. بیشتر دوست دارم که وقت داشته باشم تا روی نگاتیوهای قبلی‌ام کارهای جدیدی انجام دهم و به طراحی نوینی دست بزنم. هرچند که کم و بیش عکاسی هم می‌کنم. اخیراً جذب این پرده‌های رنگی‌ای شدم که در این دو سه سالۀ اخیر روی ساختمانهای در حال ساخت کشیده می‌شود. اینها فضای شهر را دگرگون کرده. من یک ساختمانی را با پرده‌های قرمز نشان کردم. و دو روز از آن در موقعیتهای مناسب و دلخواهم عکاسی کردم. ولی روز سوم که خواستم برای تکمیل طرح مورد نظرم عکاسی را ادامه بدهم دیدم که پرده را برداشته‌اند. در نتیجه کار نیمه تمام ماند تا این که بگردم و فضای مشابه دیگری را برای تکمیل آن عکس پیدا کنم. چون تک عکس مورد نظر من به صورت مجموعه‌ای از تکرار تصاویر گرفته شده حاصل خواهد شد.
شهریار توکلی: یعنی شده که نگاتیوهای قبلی‌تان را [که تعدادشان هم احتمالاً خیلی زیاده بنشینید و دوباره همه را نگاه کنید و طراحی‌های جدیدی را در ذهنتان مجسم کنید؟ یا آنکه بیشتر براساس جرقه‌های ذهنی سراغ برخی نگاتیوهای خاص می‌روید؟
احمد عالی:هنوز آن فرصتی که بخواهم تمام نگاتیوهایم را مرور کنم بدست نیامده ولی بعضاً شده که به نگاتیوی در ۲۰ سال پیش رجوع کرده و با آن فضای جدیدی را طراحی کرده‌ام که با منظور آن موقع من کاملاً متفاوت بوده است. تعداد نگاتیوهایم هم خیلی زیاد نیست البته از آن اوایل که بیشتر براساس جستجوهای تصویری مبتنی بر مبانی هنرهای تجسمی عکاسی می‌کردم و عمدتاً در سفر به منظور تمرین یا سیاه مشق، تعدادی نگاتیو باقی مانده ولی بعدها که با آرامش بیشتری به عکاسی فکر کردم؛ …