معرفی مقاله:
عکاسی خبری در روزگاری که واقعیت مدام در رسانه‌ها تحریف می‌شود، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. رامیار منوچهرزاده، در این مقاله به بررسی نگاه و آثار کاوه گلستان، به عنوان عكاسی خبری می‌پردازد که آرزو می‌کرد عکس‌هایش، « موجب حرکت، منشا عمل و تغییر چیزی» باشند.
.
بخشی از مقاله:
امروزه تلویزیون باعث می‌شود که ما خود را آگاه‌ترین آدم‌ها بدانیم. در حالی که به دلیل تحریف واقعیت‌ها، روز به روز و به سرعت در مسیر بی‌خبری در حرکتیم. در چنین اوضاعی، عکاسی مستند، نقش عظیمی در اطلاع‌رسانی به مردم ایفاء می‌کند و این رسانه تحت هیچ شرایطی نباید فضا و اتفاقات واقعی را بازآفرینی کند و یا آنها را دگرگون جلوه دهد. عکس خبری به دلیل انتشار گسترده آن در نشریه‌های مختلف، بیش از هر شاخۀ دیگر عکاسی بر افکار و عقاید مردم اثر می‌گذارد. به این دلیل لازم است که عکاس خبری از کمال امانت و آگاهی نیرومندی برخوردار باشد، تا بتواند با درک صحیح موضوع، آن را ثبت و عرضه کند.
اندیشه‌‌پروری، دنیای امروز را سخت شرطی کرده است. و عکس به عنوان وسیلۀ ارتباط تقریباً جای کلام را گرفته است، روزنامه‌های جنجالی مصور، فیلم‌های آموزشی و مستند، مجله‌ها و تلویزیون محاصره‌مان کرده‌اند. تو گویی موجودیت کلام در خطر است. عکاسی مستند، یکی از رسانه‌های اساسی شرح و تصویر است و از این رو اهمیت آن رفته رفته افزوده می‌شود.
امروز عکاسان به صحنه خوانده می‌شوند؛ زیرا در دورۀ مهم و خطیری زندگی می‌کنیم. تاریخ دارد ما را به لبۀ عصر واقع‌گرایی پیش می‌برد که تاکنون سابقه نداشته است. با چنین شرایطی، کاوه گلستان نماینده شایسته عکاسان مستند خبری در ایران بوده و هست. کسی که زندگیش را وقف عکاسی خبری و عکاسی مستند کرد.
کاوه گلستان یکی از پیشروترین عکاسان مستندنگار عصر ما؛
گلستان یک عیب‌جوی مشفق بود. او با شور و هیجان آمیخته با عقل و منطق دربارۀ شرایط انسانی اظهار نظر می‌کرد. هیچ جنبۀ شاعرانه‌ای به صحنه‌هایش نمی‌بخشید. نمی‌کوشید تا آنها را زیبا جلوه دهد. با این حال جنبه‌ای دوست داشتنی و لطیف در پدیده‌هایی که او عکاسی می‌کرد، وجود دارد. کاوه گلستان برای گرفتن عکس‌هایش آنقدر شور و نیرو دارد که نتیجۀ کار چیزی فراتر از عکاسی برای هنر و امثال آنهاست. این عکاس خبری، آرزو می‌کرد که عکس‌هایش بتواند کسی را به تحرک وادارد و منشاء عمل و اثر بشود یا چیزی را تغییر بدهد.