بخشی از متن:
آن خط‌های ساده، سرشار از تصویر، سرشار از معنا بنام «تصویر درونی» (Internal Image) بیانگر ایده‌ای هستند که دیگر تطابقی نه با موضوع دارند نه با شیء، بلکه دگرگونی‌ست از واقعیت.
کسی که این تصاویر بصری را با زبان رنگ به روی بوم می‌آورد مارکوس روتکویچ (مارک روتکو) است. متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۰۳ در Drinsk روسیه. آخرین پسر از چهار فرزند داروساز ژاکوب روتکویچ و آنا گلرین. بسال ۱۹۱۰ به آمریکا مهاجرت کرده و در پرتلند، اورگون (Portland, Oregon) در محله‌ای یهودی‌نشین ساکن می‌شود. به مطالعۀ روانشناسی و تاریخ فلسفه می‌پردازد، در دورۀ کلاس‌های طراحی ثبت‌نام کرده و به عنوان گرافیست مشغول به کار می‌شود. در ۱۹۲۸ – ۱۹۲۷ با شناخت نقاشی بنام میلتون اوری (Milton Avery) و همراهی گروهی از هنرمندان جوان که در کارگاه نقاش فعالیت هنری می‌کردند پا به عرصۀ هنر می‌گذارد.
مارکوس روتکویچ (مارک روتکو) در سال ۱۹۲۵ به گروهی نام «دَه» ملحق می‌شود. گروهی که با عناوین سبک‌هایی از قبیل اکسپرسیونیست، رادیکالیست، کوبیست و اکسپریتالیست (تجربه‌گرا) نامیده می‌شدند. هرکدام از اعضای گروه به تنهایی کار کرده و فضای اطرافش را با دید شخصی خود بیان می‌کرد. ولی در مجموع، در عین حفظ کردن فضاهای شخصی خود گروهی همخوان و هماهنگ بودند.
از ژانویۀ ۱۹۴۰ او نام خود را از «مارکوس روتکویچ» به «مارک روتکو» تغییر داده و کارش را به شکل مستقل آغاز می‌کند. موضوع تحقیقش راجع به تاریخ اساطیر (Mitology) است. پیوند خورده به دنیای حیوانی، گیاهی و فرم‌های هنر بدوی (Primitive) که بعدها او را به کشف دنیایی از رنگ‌ها و فرمهایی می‌رساند که به وی توانایی بیان تراژیک و کمیکی را می‌دهد که مد نظر داشت.
