گفت‌وگوی مارک رزنتال با برایس ماردن درباره‌ی مارک روتکو
مارک رزنتال: لطفاً نظرتان را راجع به نمایشگاهی که از آثار متقدم مارک روتکو در منیل کالکشن در هوستون به سال ۱۹۹۶ برپا شده بود، بگوئید.
برایس ماردن: در رابطه با نمایشگاه روتکو آنچه برای من فی‌الواقع غیرمنتظره بود این بود که جوّی سخت و جدّی در کمیته‌ی کلیسای منیل وجود داشت؛ درست همانطور که هر مجموعه‌ای پیش از این هم با آن شرایط سخت، دست به گریبان بود. آن شرایط به گونه‌ای بود که گویی آن نقاشی‌ها هنوز بکر و ناشناخته مانده‌اند و با معیارهای امروز منحصر به فرد دانسته می‌شوند. من تعدادی از آن‌ها را پیش از این دیده بودم، اما تماشای تمامی آن‌ها در کنار هم بی‌تردید فوق‌العاده بود.
مارک رزنتال: برپایی نمایشگاه در هوستون، مشکلاتی را پدید آورد…
برایس ماردن: آن فضا به نظر می‌رسید که برای آن بوم‌های بلند، کمی کوچک و تنگ باشد؛ اما به گمانِ من اگر آن تابلوها جفت‌جفت آویزان می‌شدند، جواب می‌داد. شما می‌توانستید به وضوح، هماهنگی میان تابلوها را ببینید و اندیشه‌ی مارک روتکو را دریابید. تنگی و ارتفاع فضا، تجربه‌ای شگفت را برای شما فراهم می‌کرد…
پیشنهاد تماشا: مستند «اتاق‌های روتکو» و مستند «سکوت روتکو»
گفت‌وگوی مارک رزنتال با گرهارد ریشتر درباره‌ی مارک روتکو
مارک رزنتال: شما اولین‌بار کی کارهای روتکو را دیدید؟
گرهارد ریشتر: حدودا اوایل یا اواسط دهه‌ی شصت بود. دیدن آن کارها یک شوک تمام عیار بود. نقاشی‌ها بسیار جدی و تفکربرانگیز بودند. هرچند، نه خشن و سخت مثل کارهای اندی وارهول. تلقى روتکو از نقاشی و وظیفه‌ی نقاش بخصوص ، بسیار مرا تحت تأثیر قرار داد.
مارک رزنتال: تلقى او چه بود؟
گرهارد ریشتر: انستیتو هنر شیکاگو در اواسط دهه پنجاه، نمایشگاهی کلاسیک از عموم تابلوهای روتکو ترتیب داد. …
