امید مشکسار نمونه‌ی هنرمندی است که آثار او تجربه‌ی زیسته‌اش سمت و سو دارد. او در پی آن است که با همه‌ی توان‌اش بازندگی رویارو شود و در تمامی آنچه که آدمهای روزگارش سالها است با آن خو کرده‌اند و آن را به عنوان روال طبیعی پذیرفته‌اند بازنگری کند از اینرو نقاشیها و طراحیهای امید مشکسار همچون آینه‌هایی است که وجوه غیرطبیعی دنیای امروز را بازتاب می‌دهند وجود جنگ خشونت فقر تنهایی هراس‌آور انسان و از همه فراتر هنر بی‌تفاوت مشکسار را آزار می‌دهد و بخشی از این حساسیتها را مدیون تکوین خود آموخته و خودانگیخته‌ی هنرش و دوری او از محیطهای عادت زده و افکار مدگرای هنری است.
او به لطف انزوای کارگاهش در شیراز توانسته تا نگاه بکر خود را به زندگی محفوظ بدارد و این روندی است که پس از مهاجرتش به هلند نیز تداوم داشته هنر او نگاهی است واقع‌گرا از حاشیه‌ی زمانه بر متن زندگی آدمهای امروز.
آنچه در این جستار می‌خوانیم:
حاشیه نشین زمانه / داریوش خالصی
شکلی از یک حریم شخصی / گفت و گو با امید مشکسار
پنجره‌ی عقبی: کارگاه نقاش / آیدین آغداشلو