بخشی از متن:
حرفه نقاش: به عنوان یک طراح چطور به زیبائی‌شناسی خاص خود رسیدید
امید مشکسار: احتمالاً برای تمام آنهائی که کار می‌کنند این کلیت صادق است که بهرحال با گذشت زمان شما بیشتر و بیشتر به علائق واقعی‌تان و به ویژگی‌های شخصی‌تان پی می‌برید و همانطوری که یاد می‌گیرید چه کارهائی را انجام دهید به موازاتش یاد می‌گیرید چه کارهائی را انجام ندهید و یا چه چیزهائی را فراموش کنید یا دور بریزید اجمالاً اینکه بیشتر متمرکز می‌شوید اینکه مثلاً حتی چه وسیله‌ای را بیشتر ترجیح می‌دهید و به همین تناسب بیشتر به موجودات تویِ کارتان نزدیک می‌شوید و زبان خاص خودتان را شکل می‌دهید.
حرفه نقاش: این کارها اتود هستند یا طراحی
امید مشکسار: به این موضوع فکر نکرده‌ام و اینکه آیا تفاوتی دارند یا نه و اگر تفاوتی هست آیا مهم است و غیره اما در عین حال اگر بخواهم جواب سؤال شما را داده باشم باید بگویم که وقتی شروع به کار می‌کنم با فضاهائی آشنا شروع می‌کنم بعد یکدفعه ممکن است بعد از انجام چند کار یک فضای جالبی را اتفاقی پیدا کنم که بنوعی برایم تازگی دارد.
حرفه نقاش: خوب طبیعی‌ست که این فضای جدید در کارهای بعدی شکل تثبیت شده‌تری بخودش می‌گیرد حالا توی این روند به قول شما آن فضاهای بکر اولیه احتمالاً همان اتودها هستند. کارهای شما فرم گرافیکی دارد چرا به شکل پیوسته با ابزار گرافیکی مثل انواع مختلف چاپ کار نمی‌کنید
امید مشکسار: بله درست است من هر از چند وقتی بین طراحی‌هایم اچینگ و مونوتایپ انجام می‌دهم. دلیل‌اش هم این است که طراحی کار بی‌واسطه‌ای‌ست تقریباً به سیالی فکر کردن یا مثلاً نوشتن خوب این امکان وسوسه‌انگیزی‌ست چرا که نه اما جالب این‌ست که هیجان من هرگز نسبت به کار گرافیکی کم نمی‌شود. ….
