گذشته‌ی خرابه و «گذشته‌ی استمراری»، درباره‌ نمایش اخیر تهمینه منزوی

عکـاسی در آغـاز پیدایش‌اش،‌ در تقابل با هنرهای رایج آن زمان کـه روح‌نواز،‌ خلاق و اشـاعه‌دهنده‌ی معنـویت بودنـد،‌ رسانـه‌ای تقلیدی و مکانیکی تلقی می‌شد. اما امروزه تقلید، به علت آگاهی به مسائلی چون پیش‌زمینه‌های فکری عکـاس، بینش او و اهمیـتِ اختیـار و انتخـاب، به واژه‌ای منسـوخ در خوانـش‌های مربوط به عکاسی و هنر تبدیل شده،‌ به‌گونه‌ای که حتی در عینی‌ترین مواجهه‌ی یک عکس با واقعیت به حضـور عکـاس توجـه می‌شود و عکس صرفاً بازتاب جهان بیرون تلقی نمی‌شود. با وجود همه‌ی این‌ها، اگرچه تقلید از موضوعِ روبه‌روی دوربین و ثبتِ منفعـلِ آن مطرود است، اما تقلید از یک ایده،‌ پدیده و مفهومی که در دل فرهنگی با گذشتـه‌ای خاص شکل گرفته کمابیش به قوت خود باقی است. یکی از این مفاهیـم رایج پدیده‌ی خـرابه است که چندی پیش در نمایشگاهی با عنوان «گذشته‌ استمراری»، عکس‌هایی از تهمینه منزوی، در گالری راه ابریشم به نمایش درآمده بود.