غزاله هدایت نه فقط یک عکاس بلکه یک هنرمند تجسمی یا «پلاستیسیَن»۱ است که با استفاده از رسانههای مختلفی که در کارهایش به نحو خالص یا ترکیبی به کار میگیرد یعنی عکاسی، چیدمان، ویدئو آرت، حکاکی و چاپ و غیره میان مرزهای رشتههای مختلف تجسمی کار میکند. غزاله هدایت، از مجموعهی «کنار و میان»، 1402 غزاله هدایت، از مجموعهی «کنار و میان»، 1402 هرچند او از نخستین مجموعههایش تا کنون همواره با تکنیکها و تمها و موضوعهای مختلف کار کرده اما هم از نظر شکل و هم از نظر محتوا ایدههای خاصی را دنبال میکند که هم پراکندگی ظاهری تجربههای او را توضیح میدهد و هم انسجام درونی و محتوایی آثارش را.رویکرد هدایت در اغلب کارهایش «خودبازنگرانه»۲ است و این مفهوم در تعریف او از رابطه خود با رسانه کارش عکاسی، چنین بیان میشود «موضوع، خود عکاسی است همانگونه که چیزها، خود عکس هستند. «من» هم تکهای از این چیزها هستم؛ جنسیت من هم بخشی از «من». اگر چه اغلب آن را از یاد میبرم چرا که در من تنیده است و من نمیتوانم بیرون از خود به آن بنگرم.»۳ در واقع به نظر میآید راهبرد کلی او در تمام مجموعههایی که تا کنون به نمایش گذارده از جهتِ شکل، بسط دادن مرزهای بیان با استفاده از انواع رسانهها، و از نظر محتوا...
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.