متنی که میخوانید میزگردی است که جمعی از روشنفکران برجستهی ایرانی حدود شش ماه پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ برگزار و در مجلهی کتاب جمعه به سردبیری احمد شاملو منتشر ساختند. در این گفتگوی جمعی شاملو، فریدون آدمیت، خسرو شاکری، باقر پرهام، و محمد قائد به بحث دربارهی مسیری که انقلاب در طول ماههای گذشته طی کرده است، نقش روشنفکران در رخداد انقلاب و پیامدهای آن، ماهیت رژیم تازه و سمتوسویی که به خود میگرفت و مسائلی از این دست میپردازند. بازخوانی این متن از پیِ چهلوچهار سال پرسشها و مسائل بسیاری را برای بازاندیشی در نقش اهالی فکر و فرهنگ در مقاطع تاریخیِ حساسی از این دست پیش میکشد که اندیشیدن به آنها بدونشک ما را در مسیر شکل دادن به جامعهای آزاد و پویا آگاهتر خواهد کرد. برای شروع بخش «تاریخ ایدهها»، برنامهی ما آن بود که بحث را با یکی از مجادلات مشهورِ مربوط به سرآغاز مدرنیسم ادبی در ایران در آستانهی دههی ۱۳۰۰ آغاز کنیم؛ اما تحولات اخیر جامعهی ایران ما را به این نتیجه رساند که شاید بهتر باشد در این مقطع خاستگاهها و توالی تاریخی را به تعلیق درآوریم و کار خود را با بحثی در مورد نقش روشنفکران در تحولات اجتماعیِ کلانی چون انقلاب آغاز کنیم که مقولاتی چون تعهد، مشارکت، مسئولیت، و نقش مفاهیم، تصاویر، و کلمات در موقعیتِ دگرگشتهای سریع ساختارها، احساسات، و سوگیریها را در کانون بحث جای میدهد.
برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.
فرم و لیست دیدگاه
۱ دیدگاه
بدا به حال ملتی که این گروه از جمله روشنفکران زمان پیش از انقلابشان بوده. این گروه بر این باورند که گروه روشنفکر مذهبی که برنده مبارزه با شاه شدند.چون زبان مردم را می دانستند چون در ازمنه تاریخ مردم را بسیج وار داشتند.چون حکومت به آنها اجازه فعالیت داده بود و ....... ولی خو نمپرسند و توجه ندارند که این روشن ...چه داشتند و چه عرضه می کردند.کالایشان چه بود ؟ مشتریانشان که بودند؟ محتوای تولیدشان چگونه بود؟ نوشتن مقالات بی سر و ته که بری همگروه های روشن ... مینوشتند از مردم چه انتظاری داشتند ؟اینان حتی تعریفی از روشن .... ندارند. بی سبب نیست که در ایران روشنفکری نبوده و نیست.