هنر سیاسی ـ اجتماعی گونه‌ای از هنر دوران جدیدِ ایران است که تاکنون فقط به بخشی از آن که در دوره‌ی بعد از انقلاب به هنر رسمی تبدیل شد، بسیار پرداخته شده و بخش بزرگی از آن مغفول مانده است. هنرمندان بسیاری با این مضامین کار کرده‌اند که دیده نشده یا مورد نقد و ارزیابی قرار نگرفته‌اند. این پرونده تلاشی ست برای نگاه به تاریخ این گونه‌ی هنری در طول این صد سال و همچنین یافتن راه‌هایی برای ارزیابی و نقد آن. مقالات ثمیلا امیرابراهیمی و صیاد نبوی سعی در ارائه‌ی طرحی تاریخی از سیر تحول این هنر در حوزه‌های نقاشی، هنرهای جدید و عکاسی دارند و باقی مقالات تحلیل‌های جزئی‌تری‌ست پیرامون نسبت هنر و سیاست، چه در مورد هنر انقلاب و چه در مورد هنر سیاسی دهه‌های اخیر.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
