در مقاله‌ی تایپ دیزاین فارسی، فرشید مثقالی، مسعود سپهر و امید هامونی پیرامون تایپوگرافی و طراحی فونت گفت‌وگو می‌کنند. در ابتدا به چگونگی به وجود آمدن تایپوگرافی در ایران تا نیاز به تألیف کتاب‌هایی در این زمینه پرداخته‌اند. فرشید مثقالی از دلایل نگارش کتاب‌های تایپوگرافی و گرافیک دیزاین خود می‌گوید. کتاب‌هایی که امروزه منابع خوبی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. سپس در ادامه‌ی گفت‌وگو به جزئیات بیشتری در باب تایپ دیزاین، طراحی فونت و مشکلات آن در ایران پرداخته‌اند. آن‌ها با تحلیلی موشکافانه، سعی در واکاوی فونت ایرانی و کمبود‌های آن داشته‌اند.
(فهرستی از اصطلاحات هنری به زبان انگلیسی)
بخشی از مقاله:
فرشيد مثقالی: در دوره‌ای که ما کار می‌کرديم اصطلاحی به اسم تايپوگرافی وجود نداشت. چيزی وجود داشت به‌اسم حروفچينی که آن‌هم تا حد بسياری از اختيار ما خارج بود و بيشتر در دست حروف‌چينان چاپخانه‌ها قرار داشت. شناخت واقعی در کار نبود. هر کسی به‌نوعی سعی می‌کرد مسائل خود را در زمينه‌ی حروف با امکانات ناچيز آن موقع حل کند. بعد از انقلاب گرايش‌های تازه‌ای پيدا شد که می‌توانم بگويم واقعاً نقطه‌عطفی بود. آن‌هم زمانی بود که آقای عابدينی شروع کرد از تايپ به معنی تايپ استفاده کند. درواقع تايپ شد مايه‌ی اصلی کارش. او اولين کسی بود که به حروف به عنوان تايپ توجه کرد و گفت چيزی به‌اسم تايپوگرافی وجود دارد.
مسعود سپهر: در محله‌ی جلفای اصفهان، روبه‌روی کليسا مجسمه‌ای است از اسقفی که ايستاده و چيزی در دست دارد. اين اثر به چهارصد سال پيش مربوط است و چيزی هم که آن اسقف در دست دارد تايپ يا قالب يک حرف برای حروفچينی است. در آن قرن عده‌ای از ارامنه‌ی ايران ۱۸،۱۷ سال در اروپا سير‌وسفر کرده‌اند تا طراحی حروف به خط خودشان را برای ساختن قالب‌های صنعتی و حروفچينی و نيز ساخت دستگاه چاپ آن زمان ياد بگيرند. تایپ دیزاین..