
عنوان: پائولا رگو: رازها و داستانها / Paula Rego, Secrets & Stories
سازنده: نیک ویلتینگ/ Nick Willing
سال ساخت: ۲۰۱۷
ترجمه: حرفه: هنرمند
مدت زمان: ۱ساعت و ۳۲ دقیقه
این مستند با حمایتِ دفتر معماری «دیگر» تهیه شده است.
برای تماشای مستند، ابتدا اشتراک بگیرید و سپس روی «مشاهده در هاشور» کلیک کنید. در صورتی که در فرایند خرید اشتراک یا تماشا با مشکلی مواجه شدید، از طریق بخش دیدگاهها در انتهای همین صفحه، با ما در ارتباط باشید.
دربارهی مستند «پائولا رگو: رازها و داستانها»
پائولا رگو در مقابل دوربینِ پسرش مینشیند و از رازها و داستانهایی پرده برمیدارد که تا بدان روز، حتی پسر از آنها بیخبر بوده. پس از تماشای مستند، قطعاٌ مخاطب، انتخاب عنوانِ «رازها و داستانها» را برای آن بهجا و بهحق میداند. چراکه در این فیلمْ رگو تصاویر و فیلمهای خانوادگیِ خود را که در طیِ ۶۰ سال بایگانی شده بودند را در مقابل دوربین بهنمایش میگذارد.
«من از سال ۱۹۷۵ که برای نخستین بار دوربین در دست گرفتم، فیلمهای مادرم، مصاحبهها و عکسهای خانوادگی را جمعآوری میکنم. من همیشه دوست داشتم در مورد او فیلم بسازم؛ چون او بسیار جذاب است. او هرگز به من اجازهی ورود به استودیوی خود را نداد و شاید همین باعث شد او برای من جذابتر و مرموزتر شود.
وقتی او ۸۰ساله شد، شروع به گفتنِ قصههایی از زندگیاش کرد، که تا به آن زمان نشنیده بودم. قصههایی که بینشی متفاوت و ویژه در موردِ خودم، او و کارش، به من داد. همیشه آگاه بودم که آثارِ او بسیار شخصی و درونی است؛ اما بیان آن تجربهها به من کمک کرد تا به درک بهتری نسبت به او برسم. تا پیش از این بسیاری از این داستانها را نشنیده بودم و نمیدانستم او چقدر از تردید و شک نسبت به خودت و همچنین کمرویی و افسردگی، رنج برده است. بنابراین شنیدنِ این تجربهها بسیار برای من الهامبخش و تحسینبرانگیز بود. بیشاز هر چیزی تحتتأثیرِ شجاعت او هستم. علیرغم روزهای سختی که بهعنوانِ یک خارجی در لندن، زنی کمرو و خجالتی در دنیای مردانه و فردی افسرده سپری کرد، همچنان به راه خود ادامه داد و هرگز تسلیم نشد. و در جستجوی دنیاهای جدید، بهتر و شجاعتر هم شد. او به من چیزهای زیادی آموخت.»
*مصاحبهی آرت نت با نیک ویلتینگ
در فیلم، رگو از مادرش میگوید که نقاش فوقالعادهای بود اما با او رفتارِ خشنی داشت. همچنین وی در موردِ زندگی در پرتغال، بهعنوان یک کشورِ فاشیستی و بدونِ آزادی بیان در آن سالها صحبت میکند. برای رگوی جوان، نقاشی راهِ گریزی بود تا از شرایط بسته و فشارهای اجتماعی در زادگاهش فرار کند. رگو همچنین از پدرِ لیبرال و افسردهاش هم صحبت میکند. گویا پدر که از افسردگی رنج میبرد همواره به او توصیه میکرده کشورش را بهدلیل ظلم و ستمِ حاکم، ترک کند و برای رسیدن به آزادی، به لندن برود. رگو سرانجام یک سال بعد، یعنی در ۱۹۵۱ به مدرسهی معتبر و مطرحِ Slade of Art در لندن رفت. در همانجا بود که با ویکتور ویلتینگ، نقاش و همکلاسیاش آشنا شد و در نهایت با او ازدواج کرد.
رگو در مورد نقاشیهایی که در دوران افسردگی کشیده بود و برای نخستین بار در این مستند آنها را نشان داد، میگوید:
«نقاشیکردن کمکم میکند. اگر کاری انجام دهم که احساس کنم خوب است، حسِ بهتری دارم. این تصاویر رو زمانی انجام دادم که خیلی احساس افسردگی میکردم. سعی میکردم از افسردگی خلاص شوم. اما پس از آن نمیخواستم مردم اونها رو ببینند؛ چون از اینکه بسیار افسرده بودم، خجالت میکشیدم. در نتیجه اونها رو پنهان کردم و میترسیدم دوباره بیرون بیاورم و افسردگی باز به من برگردد. اما وقتی با پسرم مشغولِ ساختنِ فیلم بودم، او پرسید: «میتواند آنها را ببیند؟» بعد از گذشت ۱۰سال آنقدر شجاع بودم که بتوانم دوباره به آنها نگاه کنم. خندهدار است اما من الان بهیاد نمیآورم که آنها را نقاشی کردم. من موافقت کردم برای افزایشِ آگاهی نسبت به این بیماری وحشتناک، این آثار رو در Casa Das Historias و Marlborough نمایش دهند.»
مستند پائولا رگو «رازها و داستانها» یک مستند بلند است که توسط کمپانی Kismet Films برای بی بی سی تهیه شدهاست. این مستند اولین بار در تاریخ ۲۵ مارچ ۲۰۱۷ از بیبیسی پخش شد. در همین سال، مستند رگو در سینماهای پرتغال با نام «رازها و داستانها» اکران شد.
این فیلم در ۴ نوامبرِ ۲۰۱۷ موفق به دریافتِ جایزهی گریرسون بهعنوانِ بهترین مستند هنری شد. همچنین در مارسِ ۲۰۱۸ برندهی جایزهی تلویزیونِ سلطنتی برای بهترین برنامهی هنری شد.
پیشنهاد مطالعه: شرم از رازداری / گفتوگوی مارینا وارنر با پائولا رگو
دربارهی پائولا رگو
پائولا رگو (Paula Rego) در سال ۱۹۳۵ در لیسبون پرتغال بهدنیا آمد. یکساله بود که پدر و مادرش به بریتانیا رفتند و او را سه سال به مادربزرگش سپردند. در نقاشیها و کولاژهای او ترکیبی از نشانههای فولکلور پرتغالی، دختران و رویاها و کابوسها و جانوران واقعی و خیالی دیده میشود. او که با تعمق در روزمرگیِ زندگی خود و دیگر زنان، بررسی مشابهتهای رفتاری، و بسط دادن تجربیات مشترک زنانه در کارهایش موجب شده است از مشکلات زندگی خصوصی اعتراضی تصویری بسازد. او به مرور به مدد پایداری عمر نقاشانهاش تصویری تلخ و یگانه ارائه دهد. رگو نقاشیهای خود را با روند زندگی همگام کرده و دلتنگیها، اضطرابها و سرخوردگیهای هر دوره – مرگ پدر، بیماری همسر و مشکلات زندگی زناشوئی و…- را به یاری نقاشی التیام بخشیده است.
۰ دیدگاه
هنوز بررسیای ثبت نشده است.