نصرالله کسرائیان پدیدۀ متمایزی در عکاسی معاصر ایران به شمار می‌آید. او از خاستگاه دیگری به این حیطه آمده و با تلاش و پشتکار زیاد «عکاسی فرم‌شناسی» را در سطحی که می‌دانیم انجام داده است. نخستین عکاس ایرانی است که کتاب و کتاب‌های پرفروش و با تیراژ بالا دارد. عکس‌های او مورد توجه مردم است. و از آن قالیچه و گریلن و پوستر، و حتی کلیپ نمایشی می‌سازند.
دیدار و مصاحبت او دلچسب است. از همه چیز می‌گوید و کمتر به صحبت دربارۀ عکاسی می‌پردازد. می‌گوید حاشیۀ زندگی انسان‌ها است که آن‌ها را باهم متفاوت می‌کند و گرنه متن زندگی‌ها شبیه یکدیگرند. خود را به دوندۀ دوی امدادی تشبیه می‌کند که در مسیر حرکت چوبی را از نفر قبلی گرفته و به بعدی می‌دهد. با امید به اینکه دیگران بهتر از او باشند…
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
