مستند «دیوید هاکنی»

عنوان: دیوید هاکنی / David Hockney

کارگردان: رندال رایت

زمان: یک ساعت و پنجاه‌وسه دقیقه

محصول: امریکا

سال ساخت: ۲۰۱۲

ترجمه: مریم مُلاصادقی

‌

برای تماشای مستند «دیوید هاکنی»، ابتدا اشتراک بگیرید و سپس روی «مشاهده در هاشور» کلیک کنید. در صورتی که در فرایند خرید اشتراک یا تماشا با مشکلی مواجه شدید، از طریق بخش دیدگاه در انتهای همین صفحه، با ما در ارتباط باشید.

‎

‌تریلر مستند «دیوید هاکنی»

درباره‌ی مستند

این مستند نمایشی‌ست از دیوید هاکنی، یکی از دوست‌داشتنی‌ترین نقاشان انگیسی. فیلم با مشارکتِ هاکنی، دوستان و همکارانش ساخته شده است.

مستندِ «دیوید هاکنی» به کارگردانیِ رندال رایت، تصویری عمیقاً شخصی از این هنرمند ارائه می‌دهد؛ وقتی مستندی در زمان حیات هنرمند ساخته می‌شود و خود نیز در تهیه‌ی آن نقش داشته، انتظار می‌رود بیشترین قاب‌های تصویری به او اختصاص داده شود؛ اما رندال بدونِ حضورِ مدامِ هاکنی در فیلم، روایتی عمیق‌تر و شخصی‌تر از این هنرمند به‌تصویر می‌کشد.

رندال رایت در اثر خود، به‌طور ویژه بر احساساتِ خلاقانه‌ی هاکنی، مبارزات و پیروزی‌های شخصیِ او تمرکز دارد. مستند برای طرفدارانِ دیرینه‌ی هاکنی، در عین حال که بسیار جذاب است، می‌تواند آموزنده هم باشد. اما برای آنان که به‌تازگی مسیر هنری را آغاز کرده‌اند و با هاکنی آشنا نیستند، شاید اندکی سردرگمی ایجاد کند.

به‌تصویرکشیدن و روایتِ زندگی هاکنی در قالبِ هنر هفتم، می‌تواند ماهیتِ سینماییِ جذابی داشته باشد. زیستِ هاکنی سرشار از تجربه‌های متناقضِ انسانی است. شور عشق و سرخوردگیِ فراق، زیستن در شرایط اقتصاد ورشکسته‌ی دوران جنگ، تراژدیِ بیماری (ایدز) و… همگی می‌توانند زندگی هاکنی را بدونِ درنظرگرفتنِ شهرت و مقامِ او در عرصه‌ی هنر، تبدیل کنند به یک روایتِ سینمایی جذاب. آن‌چنان که به‌گفته‌ی خودش او فرزند دوران رکود اقتصادی و ریاضت بوده است.

‌

پیشنهاد مطالعه: آیینه‌ها و انعکاس‌ها، گفت‌وگوی دیوید هاکنی و مارتین گی‌فورد

‌

گزیده‌ای از آثار دیوید هاکنی
‌

پرتره‌ی نیک وایلدر، ۱۹۶۶ | چَلب‌وچُلوبِ بزرگ در آب، ۱۹۶۷

‌

خودنگاره با گیتار آبی، ۱۹۷۷

‌

پدر و مادرِ هنرمند، ۱۹۷۷ | تماشای تصاویر، ۱۹۷۷

‌

پرتره‌ی کِن وِیتی، ۱۹۹۷ | پرتره‌ی گِرِگوری اِوِنز، ۱۹۹۷