بخشی از متن:
مجمع علمی مشاوره و تبادل نظر دربارهی فرهنگ ایران در حالیکه قرار بود بمدت سه روز از (۱۶ تا ۱۸) تیرماه در اردوگاه پیشاهنگی منظریه تشکیل شود به دو روز تقلیل یافت و همانطور که دبیر مجمع دکتر تکمیل همایون طبق اظهار خود از روش «صرفهجوئی کامل مادی» استفاده کرده بودند در وقت هم صرفهجوئی کردند و امور مجمع را دو روزه فیصله دادند!! حال اگر نتیجهی مطلوب از این گردهمائی حاصل نشد و مجمعی که میبایست سیاست فرهنگی کشور را تعیین کند فقط تا حد مشاوره در امور فرهنگی پیشرفت کرد دلایلی داشت که اگر صفحات محدود خروس جنگی اجازه میداد به آن اشاره میکردیم.
در جلسهی افتتاحیهی مجمع طبق سنن معمول ابتدا دکتر شریعتمداری و زیر فرهنگ و آموزش عالی صحبت کرد و با توجه به اینکه ایشان خود در ضمرهی دانشمندان کشور است – سعی وافی داشت که ثابت کند «علم و هنر از دوستان قدیمند» و بین عالم و هنرمند فرقی نیست، چون این دو «میاندیشند و خلق میکنند» و باز کار هر دوی آنها «جنبهی عقلانی و عاطفی» دارد (این نظریه چنان قاطع و بیتردید بیان شد که حقیر هم تحت تأثیر آن چند لحظهای خود را عالم تصور کرد و پی آمد این فکر هنرمندانی چون فرهاد مشکوه، منیر وکیلی و استاد شهنازی و عبادی را نیز به قلمرو علم و دانش برد ولی سپس بخود گفت چه میکنی! «عالم پیگیری کنندهی تجربیات و دستاوردهای پیشینیان خود است و حال آنکه هنرمند خالق و بوجود آورندهی دنیای ذهنیات خویش، اثر هنرمند منحصر بفرد و به او تعلق دارد، از کسی برای خلق آن یاری نگرفته و ملک طلق اوست»)
وزیر فرهنگ و آموزش عالی ضمن اشاره به سیاستهای فرهنگی کشورهای آسیائی، اسلام را مشوق و یار صمیمی فرهنگ و هنر قلمداد کرد و با اشاره به فرمایشات حضرت علی در توصیف «اندیشه» اظهار داشت «هنر مانند علم مورد تائید اسلام است» و ضمن برشمردن بسیاری از صفات بدیهی هنر اشاره به انقلابی بودن آن کرد و گفت «هنر باید روح انقلابی داشته باشد نه نقش تسکین دهنده» و بسیاری مطالب دیگر.
پس از سخنان دکتر شریعتمداری احمد آرام بعنوان رئیس مجمع برای آنکه هشداری به دوستان داده باشد و مجمع را یکپارچه و موافق با همه چیز اداره کند تذکر داد «سخنرانی، اگر فکر میکند که مطالب او با مخالفت دیگران مواجه خواهد شد بهتر است از اظهار آن خودداری کند «با آنکه قصد استاد آرام امر و نهی به دوستان نبود ولی خوب ما به «سانسور و تفتیش عقاید و اینکه چه بهکنیم و چه نباید بهکنیم» عادت کردهایم و بد نیست گاهی اینگونه تذکرات داده شود و ما آنرا آویزهی گوش و هوش خود نمائیم!
اولین پیشنهاد پسندیده و بحثانگیز، که تا پایان جلسات مجمع همچنان غوغا بپا کرد پیشنهاد استاد محیط طباطبائی دربارهی فرهنگ ایران بود. ایشان توصیه کردند مادهای دربارهی فرهنگ ملی یا «فرهنگ، زبان و هنر ملی ایران» به مجلس خبرگان پیشنهاد گردد تا به قانون اساسی اضافه شود. «طبق نظر ایشان در نشست بعدی مجمع انجام این پیشنهاد تحقق یافت و ایرج افشار اصلی را که تنظیم کرده بود به هیئت رئیسه مجمع تسلیم داشت که در پایان جلسه به تصویب رسید. …
۰ دیدگاه
هنوز بررسیای ثبت نشده است.