بخشی از متن:
آموزش عالی نقاشی در ایران با تمام کاستی‌ها و ناتوانی‌هایش به عنوان نیروی هدایت کننده هنرمندان جوان همراه با نهادها و تشکیلات فعال موزه‌ها گالریها و فعالیت هنرمندان حرفه‌ای جمعاً نظام هنری در این رشته را هویت می‌بخشند این مجموعه در کنار تأثیرگذاریهای مستقیم و ضمنی هنر جهان در شکل بخشیدن و نیز سلیقه‌سازی در قلمرو نقاشی معاصر ایران نقش عمده دارند در واقع مجموعه‌ای را که امروز نقاشی نوگرا می‌نامیم بیش از همه دست پرورده نخستین تشکیلات رسمی و جدید آموزش نقاشی در ایران است.
در سال ۱۳۱۹ که دانشکده هنرهای زیبا بنیان گذارده شد هدفهای آموزش هنر نیز مشخص بود گذر از جامعه سنتی در آن زمان شاخص‌هایی داشت از جمله پایه‌گذاری نظامها و تشکیلات رسمی و متمرکز آموزشی در سطوح مختلف و آموزش رشته‌های تخصصی برابر با الگوهایی که جهان مدرن شکل و محتوای آنها را تعیین می‌کرد.
بنابراین اصلی‌ترین کارکرد دانشکده هنرهای زیبا این بود که فضای هنری ایران را برای ورود شیوه‌های مدرن آماده کند فعالیت دانشجویان نوگرا در رشته نقاشی و نیز شور و اشتیاقشان در بر پایی انجمن خروس جنگی و انتشار نشریات مروج هنر مدرن نشانه موفقیت نسبی هدفهای نخستین بود.
اکنون شصت و سه سال از تأسیس نخستین دانشکده هنری ایران می‌گذرد امروز می‌توانیم به دور از داوری‌ها و پسندهای شخصی وجوه مثبت و منفی کارکرد آن را نقد کنیم این نکته که آیا شالوده این‌گونه نوگرایی‌ها در آن زمان برخاسته از ضرورت تاریخی و اصیل بوده یا حرکتی مقلدانه هرچند بحثی تاریخی و ریشه‌یاب است اما ضرورت پرداختن به آن امروز جدی‌تر شده است زیرا هنوز بنابر عادت یا قاعده با رهاوردها آگاهانه و هدفدار برخورد نمی‌شود و غالباً حیران و پذیرنده با نوآمده‌ها مواجه می‌شویم.
از ابتدای ورود هنر نو و نظم نوین آموزش هنر توجه به مشخصه‌های صوری بیش از درونمایه و کارکرد واقعی رواج یافت می‌توانیم بگوییم که مشکل اصلی در آموزش هنر تجسمی از آغاز با نوعی فرمالیسم شکل گرفت تاکنون نیز ادامه یافته است فرمالیسم در اینجا به مفهوم رویکرد شکل‌گرا و تقلید صوری از شیوه‌ها سبکها و تکنیکهای نقاشی بدون تأمل در مبانی نظری و زمینه ظهور آنهاست به همین دلیل در دوره‌ای بر هنر مدرن تأکید می‌شود و در دوره دیگر بر هنر سنتی بی‌آنکه دانشجو در هیچ یک دورنمایه ذهنی و جوهره زبانی را به دست آورده باشد گویی دوره آموزشی وظیفه دارد که نگاه و شیوه خاصی را ترویج کند نه آنکه مقدمات تفکر هنری امکانات متنوع زبانی در حوزه زبان تجسمی و بی‌شمار فن و فناوری را بشناساند این مشکل از آغاز تاکنون ادامه یافته است.