هادی ضیاءالدینی متولد ۱۳۳۵ ه.ش، در سنندج از مهم‌ترین چهره‌ها در پیشبرد نقاشی معاصر کردستان ایران است. ضیاءالدینی دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او از نسل هنرمندانی است که بهانه‌ی توقف هنر در زمان هر انقلابی در کتاب‌های تاریح هنر نادیده گرفته شده است. اما برعکس کار ضیاءالدینی توقف نبود. کار در سکوت وسختی بود. او در کنار هنرمندان هم نسلش کوشید گامی فراتر از مرزهای ناتورالیسم نهد. کار ادامه‌ی جنبش هنر نوگرای ایران بود. هادی با وجود نمایشگاه‌های متعدد در ایران و خارج از ایران کمتر شناخته شده و در محافل هنری حاضر بوده‌است. این مقاله به نمایشگاه آثار ضیاءالدینی در فرهنگستان هنر می‌پردازد. نمایشگاهی که پاییز سال ۱۳۸۹ برگزار شد. این نمایشگاه دربردارنده‌ی چهار دهه فعالیت هادی ضیاءالدینی است. به این ترتیب دوره‌های محتلف کاری او را شامل می شود و معیار خوبی برای فهم کلیت دوران هنری این هنرمند است.
پیشنهاد مطالعه: مقاله‌ی «چهل سال هادی ضیاءالدینی» به قلم ثمیلا امیرابراهیمی
بخشی از مقاله:
مسئله‌ی مهم دیگری که باید به آن پرداخت طراحی‌های ضیاءالدینی است. تعدادی از این کارهای این نمایشگاه را طراحی‌ها شامل می‌شود. طراحی‌های هادی کمتر دیده شده‌اند. اما مهم‌ترین ابزار کنش هنرمندانه‌ی او است. که آن را هم به صورت مستقل می‌توان دید و هم رد آن را در نقاشی و مجسمه‌ی او دنبال کرد. هانیبال الخاص درباره‌ی طراحی‌های او چنین می گوید: «هادی ضیاءالدینی طراح است که بر نقاشی او گاهی غلبه دارد.. »