بخشی از متن:
احمد عالی با نوآوری‌های خود زمانی سنت‌ها و معیارهای رایج را شکست و فرو ریخت که اندیشه فرمایشی غالب برای سوق دادن هنرمندان به سوی تولید آثاری تزئینی بود و در نهایت خالی از تفکر سخت در تلاش بود.
در جمع هنرمندان دهه‌های چهل و پنجاه احمد عالی تنها عکاس و عکاسی تنها بوداو با اینکه توانائی فنی بسیاری در نقش ساختن با رنگ و مداد و قلم‌مو داشت. زودتر از دیگران به ابزاری نوین برای گسترده‌تر کردن زمینه تجربیات خود روی آورد و به زودی و به سادگی به زیر و بم فنون عکاسی و قابلیتهای گوناگون آن برای ایجاد نقش و تصویر آشنا و بر آن چیره شد.آنچه که در این میان بارورتر شد نگاه حساس او بود به زندگی به شگفتیهای جاری در سادگیهای واقعیت جهان و دنیای اطراف. نگاه عالی به مفاهیم و مضامینی بود نه در وراء بلکه در عمق و یا لایه‌های مستور در واقعیت زندگی روزمره.
روشن است که حدود ناچیز و حقیر هنر عکاسی متداول در این دوره از زمان در این مکان، برای ذهن جستجوگر و پویای عالی قالبی بود که می‌بایست شکسته می‌شد.احمد عالی به تنهایی دیواره‌های محدود کننده تفکرات کم‌ارزش موجود در زمینه هنرهای تصویری و مخصوصاً عکاسی را فرو ریخت و با موفقیت خود پایه‌گذار روحیه‌ای آزاد و رهایی بخش در هنرهای تصویری ایران امروز شد. طیف وسیع تجربیات، کندوکاوها و یا به قول خود او «بازی»های او تمام دربر گیرنده آنچه بود که خود از ابتدا همت به تولید آن کرده بود تفکر.
تفکر موجود در تصویر تولید شده، و تفکر پرباری که تصویر در بیننده به راه می‌اندازد.
تحلیل و توضیح محتوای آثار احمد عالی فضایی لازم دارد به وسعت طیف و تعداد بازی های او.