شیوع بیماری همه‌گیر، به جز تهدید بدن‌ها، ضربه و فشاری بر روان و ذهنیت جامعه وارد می‌کند. روابط و چیدمان فضاها را دگرگون می‌کند. نسبت انسان با خودش، دیگری و طبیعت را مورد پرسش و بازبینی قرار می‌دهد. این وضعیت اضطراری، ما را وامی‌دارد بر آن فکر کنیم و «کاری» کنیم. چه در غیر این صورت، وضعیت اضطراری بدل به بحران و چه بسا فاجعه می‌شود.
کووید ۱۹، برخلاف بیماری‌های همه‌گیر قرون گذشته، عاری از نشانه‌های بارز و هولناکی است که بر بدن‌ها ظاهر می‌شود. بیش از هر چیز از طریق ماسک‌ها، فضاهای خلوت ناشی از قرنطینه، آمارهای دولتی، و اخبار ناگوار ابتلا و مرگ آشنایان در بین ما حضور دارد. از این‌رو در آینده بیشتر معلوم می‌شود که این وضعیت جدید (که احتمالاً به همزیستی همیشگی و کنترل شده‌ی ما _به خصوص در صورت یافتن و توزیع واکسن_ با این ویروس می‌انجامد) چگونه بر بازنمایی‌های هنری اثر می‌گذارد. با این‌حال ما در این بخش، از نویسندگانمان خواستیم به بیماری و مسائل حول آن، تاریخچه‌ی بیماری همه‌گیر، سابقه‌ی بازنمایی بیماری در آثار هنری، و تبعات احتمالی آن فکر کنند و پنج مطلب تهیه‌شده هر یک از نقطه‌نظر متفاوتی به این موضوع پرداخته‌اند.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
