پاییز ۱۳۹۷ در تهران شاهد افتتاحیه یک نمایشگاه عکس به سعی رامیار منوچهرزاده و نگاه شانزده عکاس در سه گالری آریا، آتبین و ای.جی بودیم. این پروژه یک پروژه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی است که به مدت یکسال هم به صورت نظری و هم عملی در کنار صاحب نظران حوزه فرهنگ و هنر به شهر تهران، پرداخته شده است. انسان همواره از طریق زبان و مفاهیم آن جهان را تجربه و فهم می‌کند. ادراک عکس‌های شهری و خوانش آنها به شناخت مفاهیمی همچون شهر و سوژه مدرن، عکاسی شهری و زبان صوری آن وابسته است. رجوع به مارشال برمن مفید است. از وجوه زندگی مدرن وضعیت فرار بودن آن است که با منطق گسست، سیالیت و ناپایداری همراه است. شهر مدرن که پس از انقلاب صنعتی شکل گرفته، کالبدی آشفته، ناهمگون و ناپایدار دارد و همواره در حال درگرگونی است.
تهران هم محصول مدرنیزاسیون از بالا و پایین است. مدرنیزاسیونی که حاوی ناهمگونی‌ها، تناقص‌ها و ویژگی‌های مدرنیسم توسعه نیافتگی است. نگرش در عکاسی مستند به چه صورت است؟ آیا با عکاسی میتوان به تصویری موثق، معتبر و معنایی یکپارچه از شهر و خیابان دست یافت؟ آیا تمام وجوه شهر را میتوان از این طریق به نمایش گذاشت؟ این‌ها سوال‌هایی هستند که در متن پرسه خیال در خیابان، با بررسی نمایشگاه عکس ولیعصر به آن پرداخته شده است. سوژه مدرن سیال و فرار است و چنان شتابی دارد که ادراک ما توانایی به چنگ آوردنش را ندارد. عکاس با عکاسی از این فضاهای ناپایدار سعی به ثبت آن دارد. در جهان معاصر، در کنار سوژه و عکاسی، نحوه ارائه عکس از بخش های مهم کنش عکاسی است که در این نمایشگاه میتوان بهره‌گیری از قاب‌ها و چاپ‌های متنوع را مشاهده نمود.