حروف‌نگاری به قلم اریک گیل (Eric Gill) است. او در این مقاله به سؤالی ابتدایی اما بنیادین پرداخته است: حروف چه هستند؟ او با نگاهی جامع و تحلیلی به این پرسش پاسخ داده است. در ابتدا به فرهنگ و کتیبه‌های قدیمی پرداخته و سپس به قواعد و آداب حروف‌نگاری نگاهی باجزئیات داشته است. او با مثال‌های دقیقی از حروف لاتین به شرح کاملی از روند تاریخی آن‌ها پرداخته است. در نهایت به مقوله‌ی تأثیر ابزار بر طراحی در این روند تاریخی گوناگون تا به امروز نگاهی داشته است.
(فهرستی از اصطلاحات هنری به زبان انگلیسی)
بخشی از مقاله:
حروف الفبا چیزی جز حروف الفبا نیستند. الف الف است و ب ب. آنچه ما آن را «A» گوتیک می‌نامیم برای چاپگر انگلیسی پینسون تنها «A» است. چاپ از شمال اروپا آغاز شد. یعنی از جایی که فرم گوتیک رایج بود. اما شمال اروپا مرکز جنبش باقی نماند و چاپگرهای آلمانی به جنوب مهاجرت کردند. استفاده از حروف گوتیک در همه‌جای اروپا به‌جز آلمان دیگر منسوخ شده بود. چاپگرهای ایتالیایی طراحی حروفی گرد و انحنادار را آغاز کردند. به‌این ترتیب شیوه‌ی نگارش ایتالیایی را بنا نهادند. اما در این زمان هم طراحان چیز جدیدی ابداع نکردند. بلکه حروفی را که از پیش وجود داشت تغییر فرم دادند و برای چاپ مناسب‌سازی کردند.
امروزه جریان اصلی حروف‌نگاری بی‌شک کتاب‌ها و برگه‌های چاپ‌شده هستند. اما هر قدر هم گفته شود که حروف امروزی از حروفی که در گذشته با خودکار و خودنویس نوشته می‌شدند نشئت گرفته‌اند، شکی نیست که حال دیگر خودنویس و خودکار بر طراحی حروف تأثیری نمی‌گذارند. و حتی تأثیر ابزار سازنده‌ی مهره‌های چاپ هم ناچیز هستند. اما تأثیر جنسیت فلزهای تایپ و حروف‌چینی بسیار چشمگیر است. حرف «Q» با دنباله‌ی کوتاه، به‌وضوح، نتیجه‌ی چنین طبیعتی است. کاغذ هم تأثیر پررنگی می‌گذارد. سطح صاف و هموار کاغذهای ماشین‌ساز امروزی به طراحی قلم‌های ظریف کمک کرده است.