بخشی از متن:
متن زیر چکیده‌ای است از یک گفتگوی طولانی با آقای یحیی دهقانپور. متن کامل مصاحبه با یحیی دهقانپور با اشاره و پرداخت به فضای کلی عکاسی روز ایران در زمان مناسب و به شکل ضمیمه منتشر خواهد شد در این جلسات گفتگو، آقایان محمد غفوری مسعود اسکندری فرشید آذرنگ و شهریار توکلی حضور داشتند.
حرفه: عکاس: آقای یحیی دهقانپور شما در طول بیست سال اخیر یعنی از زمان چاپ کتاب پنج نگاه به خاک و بعد نمایشگاه هفت ثمر تا نمایشگاههای عکاسی شهرداری و این آخری در راه ابریشم یکی در میان هم به عکاسی شخصی توجه کرده‌اید و هم به عکاسی مستند سؤال این است که این مرزها چطور درهم ادغام می‌شوند و بیشتر دوست دارید به چه صورت کار کنید یعنی یحیی دهقانپور می‌خواهید عکس برچسب تخلیه چاه را برای سازمان مطالعات شهرداری بگیرید یا می‌خواهید با آن به شکل یک بازی فرمال کار کنید و در نمایشگاه راه ابریشم بگذارید
یحیی دهقانپور: عرض کنم که من با عبارت بازی فرمال در عکاسی مقداری مشکل دارم. چون این عکس‌ها برای من نه تنها بازی نبود بلکه بهتر است بگویم زندگی بوده یا تصویری دیدن هر چیز یکی از دلایلی که پروژه عکاسی از بهار تا بهار را برای شهرداری ادامه ندادم مشکل ارائه عکس‌ها بود به این نتیجه رسیده بودم که مفهوم یا مفاهیم مورد نظر من راجع به خیابان بها با تک عکس منتقل نمی‌شود در نتیجه احساس کردم که دستم بسته است. امکان ارائه آن نوع عکس‌هائی که می‌خواستم برای آن مؤسسه نبود. آن‌جا با یک قراردادی طرف بودیم که ۱۰۰ قطعه عکس ۴۰ x 30 سیاه و سفید یا رنگی می‌خواستند حتی بابت ارائه عکس‌هائی که با دوربین پانوراما می‌گرفتم مشکل داشتم چون عرض و طول عکس ۴۰ ۳۰ نمی‌شد. در حالی که حسابداری یا متخصصین مالی کار را متری حساب می‌کردند.
.