پنجره‌ی همسایه: نیکلاس نیکسون

نیکلاس نیکسون Nicholas Nixon از مهربان‌ترین عکاسانی است که تاریخ عکاسی به خود دیده است.

شاید مهربانی او از آن باشد که در فاصله نیست و خیلی نزدیک و دم دست است ترحم نمی‌کند اما همدلی دارد باید و نباید نمی‌آورد کج و راست نمی‌کند تغییر نمی‌دهد و همینِ تو را می‌پذیرد هیچگاه سوژه‌هایش را دستمای معانی دیگر و کلی و استعاری قرار نداده و پیشنهادهای نامربوط و بزرگ نکرده تمام عمر کاری‌اش را با آن دوربین کت و گنده چوبی و قدیمی روبروی آدمها نشسته و زیر آن پارچه سیاه رفته که فقط نگاه کند و حین واضح بازی خیره شود تا چشمانشان و خنده‌هایشان و امید و اضطرابهایشان را ببیند و این برای عکاسی امروز موهبت فراموش شده‌ای است همین.