بخشی از متن:
سیندی شرمن که در گفت‌وگوی زیر با مجموعه‌ای از دوران مختلف کاری خود معرفی شده، درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی جریانات فکری در پس تصاویر منحصربه‌فردش از زنان صحبت می‌کند. از تصاویر منفعل پیشین که بنظر می‌آید بیننده را به جایگاه تماشاگر جنسی فریب می‌دهد تا نقشهای فعال‌تر اخیری که در تقلید کردن ژست‌هایی از نقاشی‌های اصل قدیمی که معمولاً نتایج مضحک و یا ترسناک دربردارد بازی می‌کند.
شما زمانی که روی یک عکس کار می‌کنید سناریویی در ذهن دارید؟ آیا داستان‌هایی پیرامون شخصیت می‌نویسید که به شما به عنوان هنرپیشه کمک کند تا وارد نقش شوید؟
سیندی شرمن:به‌طور کلی بله زمانی که من تصویری را می‌سازم سناریوهایی در ذهنم دارم گرچه یک داستان کامل یا حتی ناتمام معمولاً پیرامون آن نوشته نمی‌شود. می‌توان گفت من طرح اصلی یک داستان را ریخته‌ام تا تصویر طبق آن عمل کند، حداقل برای من هنگامیکه خودم را در یک آیینه‌ی قدی که کنار دوربین قرار داده‌ام نگاه می‌کنم کمک می‌کند تا واقعاً وارد شخصیت شوم.ممکن است بطور مثال تصور کنم که دارم با کسی خارج از نگاه دوربین ارتباط چشمی برقرار می‌کنم اما اصلاً فکر نمی‌کنم با چه کسی و برای چه.
آیا تابحال بیش از آن یک ژست بخصوص که در تصویر نشان داده شده، عکس گرفته‌ای؟ بطور مثال زنی که آمادهی دراز کشیدن است بجای اینکه دراز بکشد یا در حال باز کردن پاکت نامه بجای خواندن نامه؟
سیندی شرمن:بیشتر اوقات بخصوص در کارهای سیاه و سفید از حالت‌های گوناگونی برای یک صحنه عکس گرفته‌ام حتی از چندین مدلِ از همان شخصیت در نمایشگاه‌ها استفاده کرده‌ام. این مخصوصاً در مورد عکس‌های خارج از استودیو صحت دارد، جایی که من بیشتر حرکت می‌کردم و آن کسی را که در واقع دکمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی شاتر را می‌زد هدایت می‌کردم.