معرفی مقاله:
اتاق زیر شیروانى، پناهگاهِ هنرمند و شاعرِ تبعید شده قرن ١٩ و ٢٠ میلادی، مکانى براى کشفِ خویشتن، رشدِ قوه تخیل و خلاقیتِ او یا میعادگاهِ مرگ اش؟ “تصاویرِ فضا” نوشته “والتر گراسکمپ” (Walter Grasskamp) داستانِ زیستِ هنرمندانِ طرد شده از اجتماع از نقطه دیدِ خودشان است. روشنفکرانی که از جامعه بورژوایی به زندگی فقیرانه پناه برده اند.
به عنوانِ مثال در سلف پرتره «در اتاقِ زیر شیروانی» اثرِ گرت ولهایم، هنرمندِ نقاش از یک خانواده یهودیِ آلمانیِ ثروتمند در اتاقی عاری از هرگونه اثاثیه با نگاهی رو به پایین در چهارچوبِ اتاق قد برافراشته که نویدِ خودآگاهی تازه ای می دهد. گذارِ والتر گراسکمپ از در و دیوارِ چوبىِ اتاق زیر شیروانى و چوبهاىِ بریده شده، به جنگل مى افتد. مکانِ انزواىِ رمانتیک هاىِ آلمان. نقطه پیوندِ ارتش و جنگل از دیدِ یک آلمانی. اما آیا جنگل همیشه استوار و مصمم، چون سربازان ارتش ایستاده است؟
اصطلاحِ «مهاجرت ِ درونی» برایِ آلمانى ها به چه معناست؟ تقابلِ جنگل و دریا برای آلمانی هایِ رمانتیک به چه صورت تعریف می شود؟ رابطه هنرمندانِ آلمانى با شهر هاى مدرن چگونه است؟ چگونه سیلاب ها شکستِ آلمان را همچون نوعی عقوبت برای شهر هایِ بزرگ جلوه می دهد؟ این سؤالات در مقاله والتر گراسکمپ با ترجمه روانِ ابوالفضل توکلی شاندیز و به خوبى پاسخ داده شده اند.
.
برای دیدن تمام مقالات ابوالفضل توکلی‌شاندیز اینجا را کلیک کنید.
.
بخشی از مقاله:
اتاق زیر شیروانی و سرداب
بیننده‌ی خودپرتره در اتاق زیر شیروانی اثر گِرت ولهایم مربوط به سال ۱۹۲۴ احساس می‌کند که به جایی سرک کشیده و تقریباً می‌شود گفت که مزاحم شده است. بیننده در ارتفاع پای نقاش ایستاده است، و گویی نقاش مردد، قصد دارد راهی که به پناهگاهش ختم می‌شود را مسدود کند. چنین به نظر می‌رسد که بیننده هنوز باید از چند پله آخر نردبان بالا برود. بیننده در اینجا به دنبال چه چیزی می‌گشته ــ و نقاش چه چیزی را می‌توانست پیدا کرده باشد؟ اتاقی که برخلاف همه اتاق‌های دیگر می‌تواند نماد موقعیت وی در جامعه به‌عنوان فردی باشد که به حاشیه رانده شده است. …