بخشی از مقاله:
قریب دو سال بود می‌شنیدم نمایشگاه کارهای عکاسی مهدی سیف‌الملوکی گشایش خواهد یافت، به همت و از طریق سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران.
۱۵ خرداد ماه امسال در محل ورودی یا انتظار تئاتر شهر، سالنی هم جهت اینچنین فعالیت‌ها و نمایشگاه‌ها در نظر گرفته می‌شد که حداقل ضمانتی بود برای حفظ حرمت و عرضه و فعالیت یک کار مستقل هنری با در و پیکر مستقل و مشخص. ۵۲ قطعه عکس‌های رنگی که ۳۴ قطعه آن ۷۰×۱۰۰ سانتیمتر و ۱۸ قطعه دیگر ۷۰×۷۰ سانتیمتر پرس شده روی شاسی و کلاف‌های چوبی با قاب‌های باریک آلومینیومی دور کارها و همه‌ی این مشخصات نصب شده روی و پشت قریب ۱۵ پانل مستقر در وسط محل ورودی سالن به صورت پاراوان درست روبروی در ورودی با لامپ‌ها و روشنایی موضعی بالای عکس‌ها و پانل‌ها با اجرای تمیز و شسته و رُفته.
عکس‌ها از مناظر گوناگون و نورهای مختلف طبیعی و مصنوعی عرضه‌شده به صورت‌های عینی و رونوشت برابر طبیعت در حدود ۴۰ قطعه عکس و تعداد کمی به صورت بازسازی طبیعت در منزل و اعمال تکنیک‌های تجربه شده برای نشان دادن آنچه که قبلاً فکر و تصویر شده و با‌لنتیجه موفق و به همین تعداد به صورت آبستره و دور از طبیعت و موجودیت اصلی‌اش (چون عکس‌ها فاقد نشانه یا شماره بودند از اشاره کردن به عکس‌هایی که در بالا مطرح شدند معذورم). تمام این عکس‌ها در توجیه نیتی خاص به‌وجود آمده که در کلام خاصه، عکس‌هایی در معرفی ایران می‌باشند و حتماً ایران امروز که بدین منظور جهت ارشاد تماشاگران نه در بروشور نمایشگاه و نه در خود نمایشگاه هیچگونه اشاره‌ای به آن نرفته‌است و در نتیجه تعاریف و تداوم و ارتباط لازم در عکس‌ها از نظر تماشاچی نامفهوم و بی‌حاصل گشته است …
پیشنهاد مطالعه: مقالاتی پیرامون «مهدی سیف‌الملوکی»