بخشی از متن:
این نوشته تنها به یک مجموعه از عکسهای یحیی دهقانپور نگاه میکند مجموعهای که اگر اشتباه نکنم در کنار دو مجموعهی دیگر چند ماهی پیش در گالری راه ابریشم در نمایش بود.
عکسهای یحیی دهقانپور تکه تکهاند ابرها سیمهای برق آجرها علف درخت آب دریا برچسبهای تخلیهی چاه همگی تکه تکه شدهاند.
تکه تکهگی منطق بنیادین این عکسهاست تکه تکه کردن، منطق بنیادین عکاسی نیز هست و به گفتهی لیندا ناچلین تاریخنگار استعارهای است از مدرنیته اشارهای به از کف رفتن کلیت و کمال و گسستن پیوندها و فروپاشی ارزشهای مطلق.
اما یحیی دهقانپور این ساز و کار را برجسته میکند آن را عیان میسازد پیش از او نیز بسیاری این کار را کردهاند از آن میان میتوانم به دیوید هاکنی چاک کلوز و انریکو جوب اشاره کنم. یکی چند عکس یحیی دهقانپور نیز در همین سنت گام میزنند مثلاً عکس تکدرخت یا عکس خانه در این سنت تکه تکهسازی تمهیدی است برای معضلساز مفهوم بازنمایی عکاسانه و چشمانداز عکاسانه یا همان پرسپکتیو تک نقطهای.
اما به گمان من باقی عکسهای او اینچنین نیستند به نظرم عکاس با بهرهگیری از این ساز و کار در بیشتر عکسهایش برخی مفاهیم و ایدههای بنیادین عکاسی خصوصاً مفاهیم عکاسی مدرنیستی و نیز آثار برخی استادان بزرگ مدرن را باز میخواند مفاهیمی همچون رنگی سیاه و سفید بافت و فرم انتزاع و انضمام. و درون مایهی مسلط آثار استادانی از قبیل ستیگلیتس کالاهان و شاید ماینور وایت عکس در مقام قطعهای موسیقایی تأکید میکنم عکاس در پی ساختن این مفاهیم و ایدهها در عکسهایش نیست او آنها را مفاهیمی پیش بوده میانگارد و آنها را با عکسهایش وا میکاود یعنی عکاس در مقام منتقد مینشیند اتفاقی که در عکاسی امروز و اساساً در هنر این دوره چندان نادر نیست یحیی دهقانپور یک ناقد است.
.