این جستار کوتاه درباره‌ی هنر تصویرسازی و اهمیت آن در دوره‌ی معاصر و به ویژه در سال‌های اخیر است. نگارندگان نوشتار خود را با تحلیل لغوی این اصطلاح و تعریف این هنر آغاز می‌کنند. و در ادامه به بیان مهارت‌های سه‌گانه‌ای که این هنر بر آن متکی است می‌پردازند. نگارندگان این شاخه‌ی هنری را به عنوان «فصل مشترکی از گرافیک دیزاین، هنرهای زیبا و دیزاین تعاملی «Interactive Design» می‌نگرند. که دامنه‌ی گسترده‌ای از فعالیت‌های خلاقانه را شامل می‌شود. به گمان آن‌ها، تصویر سازی امروز از ابزار و رسانه‌ها، شاخه‌ها و کارکرد سنتی وابسته به متن خود درآمده است و نقش پررنگی در شکل‌دهی به فرهنگ بصری جوامع معاصر ایفا می‌کند.
(فهرستی از اصطلاحات هنری به زبان انگلیسی)
بخشی از مقاله:
فعل “to illustrate” (به معنای مصورسازی یا شرح مثالی با تصویر) از ریشه‌ی لاتینی “lustrare” (نور افشاندن بر چیزی) است. «تصویرسازی» هنر ارسال ایده‌هایی موجز به‌واسطه‌ی تصاویر در گستره‌ای از رسانه‌هاست. تصویرسازی در عین حال هم می‌تواند معنای موضوعی را روشن سازد و هم بستری تازه برای نشان دادن آن موضوع به جهان به وجود آورد. یک تصویرسازی یا مجموعه‌ای از آن‌ها، داستانی را روایت می‌کند که غالباً با متن آن در ارتباط است. یک تصویر سازی موفق، خواه برای صفحه‌ی کتاب طراحی شده باشد، خواه بر ای صفحه‌ی نمایش و یا دیوار، به همران میزان که از قدرت توصیف و شفاف‌سازی روایت برخوردار است، مبین نقطه‌نظر طراح تصویرساز و رویکرد او نسبت به رسانه و تکنیک‌اش نیز هست. تصویر سازی بر سه مهارت تکیه دارد، که هر سه‌ی آن‌ها در بسیاری از رشته‌ها قابل اجرا هستند…