بخشی از مقاله:
«اصولاً تصوری که ما امروز از تاریخ هنر داریم و تصوری که در دانشکده‌ها از این رشته ایجاد شده است با پاکباز شروع شد. یعنی تا پیش از آن چندان درک منظم و آکادمیکی از سیر تاریخی هنر وجود نداشت. علی‌رغم اینکه ممکن بود اساتید اطلاعات پراکنده‌ی زیاد و جالبی داشته باشند. ولی این اطلاعات بیشتر به یک جور قصه شبیه بود.» این جملات را امین نورانی در وصف اهمیت پاکباز در آموزش هنر و تاریخ هنر در دانشگاه‌های ایران می‌گوید. آنچه می‌خوانید متن یک گفتگو است. گفتگویی که میان ایمان افسریان با معصومه مظفری، امین نورانی و حمید پور بهرامی شکل گرفته است.
موضوع گفتگو درباره‌ی آموزش هنر در ایران و کلاس‌های تاریخ هنر و نقاشی رویین پاکباز در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ است. در بحبوحه‌ی انقلاب اسلامی و بعد از آن انقلاب فرهنگی، و سپس در دهه‌ی ۶۰ که مقارن بود با فضای روشنفکری و فرهنگیِ ویژه‌ای که گرایش‌های نوگرایی و هویت‌گرایی را توأمان در خود می‌پروراند. دانشجویان و هنرجویانی که در کلاس‌های رویین پاکباز شرکت می‌کردند. تاریخ هنر و تکنیک‌های نقاشی را با شیوه‌ای منحصر به فرد، با تمرکز بر زمینه‌های اجتماعی و فرهنگیِ هر دوره و تلفیق آموزه‌های نقاشی غربی با میراث نقاشی ایران «در جستجوی زبان نو» می‌آموختند. در این گفتگو سه تن از شاگردان پاکباز حضور دارند. آنها خاطرات و تجربه‌های خود را از شرکت در کلاس‌های آموزش هنر رویین پاکباز روایت می‌کنند. از تأثیر شیوه‌ی تدریس و آموزه‌های پاکباز در تربیت نسل بعدی هنرمندان می‌گویند. آنها از آموزش تاریخ هنر در دانشگاه‌های ایران سخن می‌گویند.
.
برای مطالعه‌ی تمام مقالات رویین پاکباز اینجا را کلیک کنید.
برای مطالعه‌ی کتاب الکترونیک «رویین پاکباز در حرفه: هنرمند» در طاقچه اینجا را کلیک کنید.