
ویلیام ترنر/ Joseph Mallord William Turner
ویلیام ترنر (William Turner)، نقاش انگلیسی، به سبب نوآوریهایش، یکی از مهمترین منظرهنگاران اروپایی به شمار میآید. ترنر پیش از آنکه راه منظرهنگاران سدهی هفدهم را در پیش گیرد، آبرنگکار چیرهدستی بود و به موضعنگاری گرایش داشت. اما اوج محبوبیت او هنگامی بود که پردههای رنگروغنی بزرگ و تیرهفام، و گاه تصنعی، نقاشی میکرد. سپس در چندین منظرهی شاعرانه و روایی اثرپذیری از کلود لُرن را نمایان کرد. و طی چند سال، میان موضوعهای تاریخی (گذشتن هانیبال از کوههای آلپ – ۱۸۱۲) و برداشتهای ساده از طبیعت (بامداد مهآلود – ۱۸۱۳) در نوسان بود. ضمن سفری به ایتالیا (۱۸۱۹)، با گرمی روشنی، و غنای رنگی مناظر آن سرزمین روبهرو شد. این سفر اثری تعیینکننده بر او گذاشت؛ و در رم و ونیز طرحوارههای بیشمار با آبرنگ ساخت که لطافت و سادگی منظرهنگاری خاور دور را به یاد میآورند.
ویلیام ترنر در آخرین مرحلهی تحول هنریاش (۱۸۳۰ ۔ حدود ۱۸۴۸) موضوع در برابر ترکیببندی رنگی بیاهمیت میشود. او در پی یافتن معادلی بصری برای مجموعهای از احساسهای غیربصری است. چرخش توفانی قلممو، رنگهای درخشان و شکلهای انتزاعی، درونمایهی شاعرانهی نقاشیاش را آشکار میسازند. همین آثار نیمهانتزاعیاش را «بخارهای رنگآمیزی شده» نام نهادند.
منبع: دایرهالمعارف روئین پاکباز، ص ۱۶۱